205 replies to this topic

[Amakung]

Advertisements

พอเครื่องจอดสนิทและไฟรัดเข็มขัดดับลง ความวุ่นวายเล็กๆ ก็เกิดขึ้นเช่นเคย เวลาในขณะนั้นคือ 23.07 ช้าจากกำหนดเกือบครึ่งชั่วโมงครับ ตามตารางเดิมไฟลท์กรุงเทพจะมาถึงหลังไฟลท์บรัสเซลส์เป็นขั่วโมง สุดท้ายออกมาต่างกันนิดเดียว

เท่ากับว่าตอนนี้ผมมีเวลาต่อเครื่องน้อยกว่า 2 ชั่วโมงครับ เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว


พี่แอร์และสจ๊วตในวันนี้ครับ ต้องขอถ่ายรูปเก็บไว้หน่อย ตั้งแต่ขึ้นเครื่องบินมาไฟลท์นี้เป็นไฟลท์ที่ผมประทับใจมากที่สุดครั้งหนึ่งเลยครับ ขอบคุณพี่ๆ ทุกคนจริงๆ



พอถ่ายรูปเสร็จผมก็กลับไปเก็บของที่ที่นั่งตัวเอง พี่สจ๊วตคนกลาง (ที่พูดว่าไอชอบกรุงเทพมาก) ก็พูดขึ้นมาว่า
“Khun na rak mak!!”
แอร๊ย เขิลลล.....เอ่อไม่ใช่ครับ ผมหัวเราะออกมาเลยตอนนั้น หันไปบอกว่าพี่น่าจะเก็บไปบอกสาวๆ จะยิ่งถูกใจกว่านี้นะ 555

[Amakung]

ผมเดินออกจากเครื่องเป็นคนสุดท้ายล่ะมั้งครับ พี่แอร์ก็ลากกระเป๋าตามมาด้วย คงอยากกลับบ้านไปนอนเต็มแก่



หันกลับไปถ่ายเคบินชั้นประหยัดจากข้างหน้าสุด ผมรู้สึกชอบมากกว่าของ 777 นะครับ รู้สึกว่ามันอบอุ่นดี



แล้วก็ต้องถ่าย Premiere แบบชัดๆ อีกครั้ง อันนี้เป็นแถวสุดท้ายก่อนถึงชั้นประหยัดครับ

[Amakung]

ก้าวออกมาเจออุณหภูมิ 29 องศาข้างนอก มองซ้ายมองขวา ไม่มีใครดูอยู่ ถ่ายมุมบังคับไว้ก่อนครับ



พอลงมาก็เจอรถบัสเป็นแบบนี้และยังมีผู้โดยสารที่ยังไม่ได้ขึ้นอีกพอสมควร รวมถึงคุณป้าคนนั้นด้วย ก็เลยมีเวลาได้คุยสัพเพเหระกับแกอีกสักพัก แต่ก้มดูนาฬิกา เกือบห้าทุ่มครึ่งแล้วครับ เหลือเวลาอีกแค่ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น



แต่กังวลตอนนี้ก็คงช่วยอะไรไม่ได้ เก็บภาพคุณ JWL ไปก่อน



ระหว่างนี้นักบินก็ลงมารอรถด้วยคน หันไปถ่ายหัวเครื่องเล็กน้อยก่อนลาจาก ขอบคุณนะที่มาส่ง

[Amakung]

ไม่นานรถก็มารับครับ ผู้โดยสารที่เหลือและพนักงานต้อนรับส่วนใหญ่ก็ขึ้นรถไป พอถึงตัวอาคารผมก็กล่าวลาคุณป้าที่นั่งข้างๆ พร้อมอวยพรให้เดินทางกลับบ้านโดยปลอดภัย แล้วก็เดินขึ้นบันไดเลื่อนไป ขั้นตอนโดยส่วนใหญ่ก็เหมือนเดิม คือพอขึ้นบันไดไปแล้วก็ให้เลี้ยวซ้ายแล้วเดินไปตามระเบียง เจอป้ายก็เดินตามป้ายไปเรื่อย เจอผู้โดยสารเดินสวนมาก็อย่าได้แปลกใจ เดินต่อไปเรื่อยๆ จนถึงเคาน์เตอร์สายการบินครับ
ตอนนั้นผมก็จ้ำๆๆ อย่างเดียว ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ระหว่างทางเหลือบไปมองข้างนอกก็เห็นเครื่องลำใหญ่มากมายที่เราจะไม่ได้เห็นที่สุวรรณภูมิเหมือนเดิม แต่ไม่มีเวลาแล้วครับ มีคนเคยบอกว่าที่นี่ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ เวลาเหลืออีกไม่ถึงชั่วโมงครึ่งด้วย

พอถึงเคาน์เตอร์ Jet Airways ก็มีพนักงานสาวอินเดีย 2 คนยืนอยู่เหมือนเดิม ผมยื่นพาสปอร์ตและ boarding pass ของไฟลท์ถัดไป เธอก็จัดการเขียนเกทลงไปให้ ผมก็รับ tag เขียนให้เสร็จแล้วเดินไปจุดตรวจ ดูเหมือนผมมาถึงช้าไปนิดเดียว ข้างหน้ามีกรุ๊ปจีนราว 30 คนครับ ในใจคิดว่าแย่แล้วตรู ไม่อยากวิ่งไปขึ้นเครื่องนะ แต่ดูเหมือนโชคยังเข้าข้างครับ เจ้าหน้าที่โบกให้กรุ๊ปจีนไปเข้าอีกแถวหนึ่ง คิวผมเลยสั้นลงทันตาเห็น ไม่นานการตรวจก็เสร็จสมบูรณ์ เจ้าหน้าที่ปั๊มตราใน boarding pass และ tag ให้เรียบร้อยแล้วผมก็ออกเดินทันทีครับ

ผมผ่านจุดตรวจเมื่อเวลา 23.44 ไม่ถึง 20 นาทีหลังจากผมขึ้นรถบัสครับ รู้สึกว่าตัวเองโชคดีจริงๆ ที่การต่อเครื่องที่มุมไบทั้งสองครั้งเป็นไปอย่างราบรื่นมากๆ



มีเวลาเหลืออีกนิดหน่อย เดินเล่นในสนามบินไปก่อนละกัน
ผู้โดยสารไฟลท์ SQ 423 กลับสิงคโปร์เวลา 00.20 เริ่มขึ้นเครื่องกันแล้ว

[Amakung]

จากนั้นผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรอีกดี เดินไปที่เกทดีกว่าครับ จะได้รีบๆ ขึ้นเครื่อง ตรงไปตรงนั้นก็คือเกทที่ผมใช้ขึ้นเครื่องไปบรัสเซลส์เมื่อ 3 วันที่แล้วนี่เองครับ ไม่น่าเชื่อว่าการเดินทางของผมใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว



ทางเข้าเกท 12, 13 ครับ ดูเหมือนเป็นซอกอะไรซักอย่าง ไม่เห็นเหมือนเกทเลยอ่ะ



จากนั้นก็ลงบันไดเลื่อนไป อ้อ บันไดเลื่อนมีแต่ลงนะครับ ถ้าใครอยากขึ้นมาก็มีลิฟท์ให้เหมือนกัน

[Amakung]

แล้วก็ลงมาเจอเกทที่ผมจะขึ้นเครื่อง leg สุดท้ายของทริปนี้ เกท 13 ครับ อย่างที่บอกว่าที่นี่เกทน้อยต้องใช้สอยประหยัด ก็เลยต้องใช้ร่วมกับไฟลท์ไปโคลอมโบที่ออกหลังจากไฟลท์กรุงเทพ 1 ชั่วโมง
ถ้าพอจะนึกตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ออก มุมไบกับโคลอมโบมันก็ไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่เลยใช่ไหมครับ แต่ก็ยังบินดึกๆ แบบนี้ เปิดดูตารางบินปรากฏว่าเครื่องถึงที่โคลอมโบตอนตีสี่กว่าๆ อีกไฟลท์หนึ่งที่บินโดย UL ก็ออกหลังจากนี้ชั่วโมงเดียว ถึงตีห้ากว่าๆ ไม่มีไฟลท์อื่นแล้วครับ
เมืองแขกนี่ก็แปลกดีนะครับ ชอบบินกันดึกๆ ดื่นๆ แทบไม่ต้องนอนกันเลยด้วย

เป็นบ้านเราถ้าใครเปิดเที่ยวบินไปสิงคโปร์ตอนตีสอง ถึงตีห้า ผมว่าได้ม้วนเสื่อกลับบ้านกันตั้งแต่ยังไม่เริ่มแน่ๆ



แล้วก็มานั่งรอก่อน เกทข้างๆ เป็นไฟลท์ 9W 76 ไปฮ่องกงซึ่งออกพร้อมกันและ AF 217 ไปปารีสซึ่งออกหลังจากนั้นครับ

[Amakung]

เวลาล่วงเลยเที่ยงคืนของวันที่ 22 มาได้ 10 นาที เสียงประกาศขึ้นเครื่องก็ดังขึ้น เรียกเร็วมากอีกแล้วครับแต่คราวนี้ผมไม่รอโอ้เอ้เหมือนไฟลท์จากกรุงเทพแน่นอน


แต่ที่แปลก (แต่ดี) คือก่อนขึ้นเครื่องไม่ได้มีการตรวจอะไรยุบยิบเหมือนไฟลท์บรัสเซลส์เลยครับ มีแค่กราวน์ฉีก boarding pass และเจ้าหน้าที่อีกคนดูพาสปอร์ตและตรวจ tag เท่านั้นเองครับ
จากนั้นผมก็ไปขึ้นรถบัส มองออกไปก็เห็น Delta อีกแล้ว ลำนี้กำลังบินกลับ Amsterdam ครับ


N188DN -- Delta Air Lines // Boeing 767-332/ER

บรรยากาศภายในรถบัสครับ

[Amakung]

ระหว่างทางก็เห็นเครื่องบินอีกพอสมควร แต่ถ่ายออกมายากมากๆ ที่ชัดก็มีแค่นี้ครับ

Jet Airways ลำนี้กำลังจะไปบรัสเซลส์ครับ นึกอยากกระโดดลงจากบัสแล้วแอบขึ้นเครื่องกลับไปเที่ยวต่ออีกหน่อย

VT-JWH -- Jet Airways // Airbus A330-202

หลังจากนั้นรถบัสก็พาอ้อมมาข้างหลังเครื่องบินที่จอดเรียงกันอยู่ครับ สงสัยถนนส่วนที่อยู่ติดอาคารจะแคบเกินไป รถวิ่งสวนกันไม่ได้
เห็นเครื่องบินใหญ่ๆ ที่ไม่ค่อยเห็นกันอีกเพียบ พอถ่ายภาพนิ่งไม่ได้ก็ขอเป็นคลิปละกันครับ

http://www.youtube.com/watch?v=mOfAOLWu0DM

ระหว่างนี้ก็คอยลุ้นว่าจะโชคดีได้นั่ง 737 ลำใหม่อีกหรือเปล่า

[Amakung]

แล้วรถบัสก็พามาจอดที่ 737 ลำนี้ครับ พอเห็นแสงไฟสีเหลือง ความหวังที่จะได้นั่ง Sky Interior อีกก็หายไปในทันที


รายละเอียดเที่ยวบินในคืนนี้ครับ
Flight - 9W 62
Date - May 22, 2012

Origin - Chhatrapati Shivaji International Airport (BOM - VABB)
Destination - Suvarnabhumi Airport (BKK - VTBS)
Distance - 3034km

Departure time (actual) - 01.05 (01.10)
Arrival time (actual) - 06.55 (07.00)
Flight duration - 4.20

Aircraft - VT-JGG / Jet Airways Boeing 737-8FH
First flight - 30.03.2005
Seat - 15A

พูดถึง VT-JGG ผมก็เคยถ่ายเครื่องลำนี้ไว้ได้ทีนึงเมื่อสองเดือนที่แล้วครับ

[Amakung]

เดินเข้ามาก็เจอที่นั่งชั้น Premiere แต่บนเครื่องนี้เบาะเป็นสีดำล้วน แน่นอนว่าลำนี้ใช้ภายในแบบดั้งเดิมของ 737NG ครับ



แล้วก็มาถึงที่นั่งของผมในคืนนี้ 15A ครับ เนื่องจากผมมาขึ้นเครื่องเป็นกลุ่มแรกเลยยังไม่มีใครมานั่งข้างๆ แต่เดี๋ยวก็มีครับ



จากนั้นผมก็จัดการเอาเครื่องใช้ส่วนตัวออกมาวางตามปกติ แล้วล้มตัวลงนั่ง อ้าว PTV หายไปไหนล่ะ


(ผมเคยเอารูปนี้ให้เพื่อนที่ไม่ค่อยได้ขึ้นเครื่องบินดู เค้าถามว่าบนเครื่องนี้แจกแปรงสีฟันด้วยเหรอ ถ้าแจกก็คงดีสิครับ)

แต่มีที่วางแก้วอยู่ตรงนั้นแทน ผมก็ใช้เป็นที่วางแว่นตาซะเลย


จากการค้นข้อมูล 737 ที่บินต่างประเทศของ Jet จะมี PTV ทุกที่นั่ง ยกเว้นประมาณ 4 ลำซึ่งรวมถึง JGG ด้วย
ผมไม่สนใจแล้วครับ ไฟลท์นี้กะนอนอย่างเดียว พรุ่งนี้เช้าต้องรีบไปทำงานต่ออีก

[Amakung]

จนถึงตอนนี้ 15B,C ก็ยังว่างอยู่ ผมเลยรีบชิ่งไปเข้าห้องน้ำก่อน จะได้ไม่ต้องลุกระหว่างไฟลท์



แน่นอนว่ายังสะอาดดีครับ เพราะใช้เป็นคนแรกเลย

[Amakung]

พอทำธุระเสร็จออกมาก็เจอกับคุณสจ๊วตครับ ผมเลยถามว่าไฟลท์นี่เต็มหรือเปล่า เค้าบอกว่าเต็มทุกที่ครับ โอ้ยทำไมมันขายดีขนาดน้ี ผมคงไม่ได้นอนสบายๆ แล้วล่ะครับ เฮ้อ



ผู้โดยสารก็ค่อยๆ ทยอยมาขึ้นเครื่อง เท่าที่สังเกตคือผู้โดยสารจะมาเป็นระลอก ห่างกันรอบละ 5 - 10 นาทีครับ ถึงว่าทำไมแค่บอร์ด 737 ยังเผื่อเวลานานขนาดนี้
อ้อ ถึงจะดูเหมือนมาจากคนละยุคกับ 737 Sky Interior ที่ผมนั่งมา แต่จำนวนที่นั่งและการจัดวางก็เหมือนกันครับ คือมี Premiere 16 ที่นั่งและชั้นประหยัดอีก 138 รวมเป็น 154 ที่นั่ง ที่นั่งที่ไม่มีหน้าต่างยังเป็น 12A, 14A และ 14F เหมือนเดิมครับ

[Amakung]

มองออกไปข้างนอก ทำไมหน้าต่างมันสกปรกขนาดนี้ แต่ก็ยังพอเห็นเครื่องบินหน้าตาคุ้นๆ กำลัง taxi เข้ามา



ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล ป้าม่วงของเรานี่เองครับ วันนี้ส่ง A330 เครื่องยนต์ RR มาด้วย



อยากรู้เหมือนกันว่าวันนี้ TG ส่ง A330 ลำไหนมา ซูมดูก็ต้องร้องโอ้ว คุณศรีอโนชา HS-TEP นี่เองครับ เป็นเครื่องบินที่พาผมทั้งไปและกลับญี่ปุ่นเมื่อปีที่แล้ว ในปี 2011 ผมได้นั่งเครื่องไปต่างประเทศแค่ทริปเดียว ซึ่งทั้งหมดก็เป็นกับคุณศรีอโนชานี่แหละครับ มีความรู้สึกพิเศษอยู่เล็กๆ

รู้สึกดีอยู่เล็กๆ ที่เครื่องบินเดียวสำหรับทริปปี 2011 ได้มาให้เห็นก่อนจะจบทริปปี 2012 ของผมนะครับ




ต้องขออภัยที่ภาพไม่ชัดครับ ข้างนอกค่อนข้างมืดและหน้าต่างก็เขรอะจริงๆ

เพิ่มรายละเอียดเล็กน้อย ตอนนี้สายการบินที่บินมามุมไบมี

• Jet Airways ใช้ 737-800 บินวันละ 3 เที่ยว มีทั้งเช้า กลางวัน เย็น
• การบินไทย ใช้ A330-300 (333) บินวันละ 1 - 2 เที่ยว ไฟลท์กลางคืนทั้งหมด
• Air India ใช้ A321 บินวันละเที่ยว เวลาเหมือน 9W ไฟลท์ที่ผมนั่งครับ
• IndiGo ใช้ A320 บินวันละเที่ยว เป็นไฟลท์กลางวัน
• และก็ห้ามลืม Bangkok Airways ใช้ A320 บินวันละเที่ยว ไฟลท์กลางคืนครับ

[Amakung]

บอร์ดกันเสร็จแล้วครับ อีกไม่นานก็จะออกได้ และเป็นอย่างที่คุณสจ๊วตว่า ตอนนี้ที่นั่ง 15B,C มีสามีภรรยาชาวอินเดียนั่งอยู่แล้วครับ คุณสามีเป็นผู้ชายตัวอ้วนๆ แต่ยังไม่เท่าลุงอินเดียที่ผมเจอบนไฟลท์ไปบรัสเซลส์ อย่างไรก็ตาม ที่นั่งบน 737 นั้นแคบกว่าบน 777 พอสมควร ศอกแกก็เลยกระทุ้งเอวผมอยู่บ่อยๆ ผมก็เลยขยับตัวเล็กน้อย เป็นนัยว่าแอบรำคาญนะ ซึ่งลุงแกก็พอจะรับรู้แล้วก็ระวังมากขึ้นครับ อีกอย่างคือแกไม่มีกลิ่นครับ แค่นี้ก็ดีโขแล้ว

คุณแอร์ก็เริ่มเสิร์ฟผู้โดยสารชั้น Premiere ของชั้นประหยัดเป็นสจ๊วตทั้งหมดครับ


ส่องแผงควบคุมเหนือศีรษะ



แล้ววิดีโอความปลอดภัยก็เริ่มฉายผ่านทางจอเหนือศีรษะครับ พอมีจออยู่ข้างบน เสื้อชูชีพของเคร่ืองบินลำนี้ก็เลยอยู่ใต้ที่นั่งเหมือนเครื่องบินทั่วไปครับ

[Amakung]

ได้เวลาบอกลาคุณศรีอโนชาแล้ว ขอตัวกลับบ้านก่อนนะ



เครื่องบิน pushback เวลา 01.10 ช้ากว่ากำหนดนิดหน่อย

[Amakung]

จากนั้นก็ taxi ไปที่รันเวย์ 27 เหมือนเดิมแล้ว VT-JGG 737 อายุ 7 ปีลำนี้ก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนจะเลี้ยวขวายูเทิร์นเพื่อหันหัวไปทางทิศตะวันออก ตรงสู่กรุงเทพครับ
ลาก่อนนะมุมไบ หวังว่าครั้งต่อไปที่มาที่นี่ อาคารใหม่จะเปิดให้บริการแล้วนะครับ

[Amakung]

พอเครื่องขึ้นปุ๊บ ผมก็พลิกตัวไปทางหน้าต่าง เอาไอพอดเสียบหูแล้วพยายามหลับทันที พรุ่งนี้ยังมีงานรออยู่อีกทั้งวัน ปรากฏว่าได้ผลครับ หลับได้ทันใจมากทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ง่วงเท่าไหร่ ผมยังพอรับรู้ว่าเค้าเสิร์ฟอาหารหลังเครื่องขึ้น น่าจะเป็นมื้อใหญ่ด้วยแต่ผมปฏิเสธครับ ตอนนั้นแค่อยากจะนอน นอน แล้วก็นอน

สะลึมสะลือตื่นขึ้นมาก็เห็นแสงรำไรจากขอบฟ้า นี่มันจะเช้าแล้วเหรอเนี่ย ยังไม่ได้รู้สึกสดชื่นขึ้นเลย ผมเลยปิดบานหน้าต่างแล้วหลับต่อไป
ตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบกับท้องฟ้าสว่างจ้าแล้วครับ มองผ่านหน้าต่าง โอ้ยรอยเขรอะเวลาเจอแสงแดดดูยิ่งน่าเกลียดเข้าไปใหญ่ แต่ก็ยังพอเห็นทุ่งนาข้างล่างได้ แสดงว่าผมได้กลับมาอยู่ใต้ท้องฟ้าของประเทศไทยอีกครั้งหนึ่งแล้วครับ เวลาในขณะนั้นคือ 06.36 เท่ากับว่าผมยังนอนไม่ถึง 4 ชั่วโมงด้วยซ้ำ แล้ววันนี้จะไหวมั้ยเนี่ย พอดีเห็นคุณสจ๊วตเดินมาเสิร์ฟเครื่องดื่มพอดีเลยขอน้ำสักแก้ว เผื่อว่าจะสดชื่นขึ้นได้บ้าง

ถึงหน้าต่างจะเขรอะขนาดไหน blended winglet ก็ยังสวยอยู่เสมอ



มองเห็นแสงอาทิตย์ที่สะท้อนจากทุ่งนาข้างล่างได้อยู่บ้าง

[Amakung]

จากนั้นแค่ไม่กี่อึดใจ ไฟรัดเข็มขัดก็ติดขึ้นอีกครั้ง ในขณะที่เครื่องค่อยๆ ลดระดับลงสู่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ



จากนั้นผมก็พยายามถ่ายรูปข้างนอกอีกเล็กน้อย แต่ถ่ายยากมากเพราะหน้าต่างเขรอะจริงๆ (นี่เค้าไม่ได้ทำความสะอาดมาเลยเหรอ) สักพักก็มีคุณสจ๊วตอีกคนมาบอกให้ผมหยุดถ่ายได้แล้ว บอก “no more photos, OK?” ผมหันไปมอง (หน้าตาซิเรียสจัง) ปากก็พูดไปตามธรรมเนียม “OK, OK, fine” พร้อมกับเก็บกล้องไป แต่ในใจรู้สึกเซ็งอย่างบอกไม่ถูก ผมถ่ายรูปขณะลงที่นี่มาตั้งไม่รู้กี่รอบแล้ว เพิ่งจะเจอคนบอกไม่ให้ถ่ายก็ตอนนี้ละครับ แต่เอาเถอะ ผมไม่อยากขัดคำสั่งลูกเรือ และหน้าต่างสกปรกขนาดนี้ ใครจะอยากถ่ายล่ะครับ

[Amakung]

แต่ก็ต้องไม่พลาดคลิปตอนเคร่ืองลงครับ วันนี้ VT-JGG ลงที่รันเวย์ 19R ตามปกติ


(หน้าต่างนี่เขรอะจริงๆ นะครับ อยากจะดื่มด่ำบรรยากาศยามเช้ากลายเป็นว่าดื่มอะไรก็ไม่รู้)

[Amakung]

แล้วเครื่องก็จอดสนิทที่เกท F1 เมื่อเวลาเจ็ดโมงตรงครับ ใช้เวลาบินเท่าเดิมเป๊ะเลย ออกช้า 5 นาทีก็ถึงช้า 5 นาที แถมกลับมาเกทเดิมที่ใช้เดินทางออกจากกรุงเทพด้วย
เนื่องจากผมต้องรีบไปกลับบ้านไปอาบน้ำแล้วมาทำงานต่อ ประกอบกับที่ไฟลท์นี้ไม่มีอะไรพิเศษ แม้แต่อาหารก็ไม่ได้กิน กินแค่น้ำแก้วเดียวแถมยังเจอสจ๊วตสั่งห้ามถ่ายรูปอีก ผมเลยรีบๆ ออกจากเครื่องไปรับกระเป๋าให้เสร็จๆ ดีกว่าครับ

มุมบังคับครั้งสุดท้ายก่อนจะบอกลากับ Jet Airways อย่างเป็นทางการ



เห็นหน้าต่างใสแล้วก็อยากถ่ายรูปขึ้นมาทันทีเลยครับ อัดอั้นมานาน เลยขอแถมมุมบังคับอีกรูป ไกลๆ นั่นมีการบินไทย 773 จอดนิ่งอยู่และที่แน่ๆ มี EY 77W อยู่ที่เดิมครับ