205 replies to this topic

[Amakung]

Advertisements

บรรยากาศสงบนิ่งในเครื่องครับ ผู้โดยสารส่วนใหญ่กำลังหลับอยู่ แต่ผมไม่ใช่คนเดียวที่เปิดหน้าต่างดูข้างนอกอยู่นะครับ และเค้าก็ไม่ได้บังคับให้ปิดหน้าต่างด้วย ต้องยกนิ้วให้จริงๆ
Mood lighting ช่วงบ่ายแบบนี้ก็ต้องสีแดงๆ



ระหว่างดูแผนที่อยู่ก็มีเจ้านี่ขึ้นมาครับ และคุณแอร์ก็ประกาศว่าถ้าอยากได้อะไรให้ติดต่อพนักงานต้อนรับได้ทันที



เท่าที่เห็น บนเที่ยวบินนี้เค้าไม่ได้เข็นรถ duty free ออกมานะครับ จะให้ผู้โดยสารดูแคตตาล็อกเอง อยากได้อะไรก็ค่อยกดเรียก

[Amakung]

ตอนนี้เริ่มบินเข้ารัสเซียแล้วครับ สายการบินที่เห็นแถวนี้ก็ต้องเป็นของรัสเซียตามไปด้วย

UTair 737-800 ครับ คงบินมาจากเมืองตากอากาศสักที่ น่าจะกำลังบินกลับ Moscow

VQ-B** -- UTair Aviation // Boeing 737-800

จากนั้นก็บินข้ามทะเลแคสเปียนครับ ข้างล่างเริ่มมีเมฆมากขึ้น บางช่วงเมฆเยอะจนเห็นเครื่องที่สวนได้ไม่ชัด เห็นเงารางๆ ของ 777-300ER ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นของสายการบินอะไร มัวมากจนถ่ายไม่ติดครับ สักพักพอเมฆเริ่มหายไปจึงพอเห็นได้ชัดขึ้น

เห็นสีฟ้าๆ แบบนี้ ดูไกลๆ ก็รู้ว่าเป็น KLM ครับ ไปเปิดดูปรากฏว่าลำนี้เพิ่งบินมาจากสุวรรณภูมิบ้านเรานี่เอง เที่ยวบิน KL 876 บินไป Amsterdam ครับ

PH-BQI -- KLM Royal Dutch Airlines // Boeing 777-206/ER

[Amakung]

เริ่มเห็นฝั่งของทะเลแคสเปียนแล้วครับ ฝั่งนี้ดูแห้งแล้งจัง



ซูมลงไป เมืองท่านี้ชื่อว่า Bautino อยู่ในคาซัคสถานครับ



ผ่านไปอีกหน่อยก็เห็นภูมิประเทศอะไรซักอย่าง ดูเหมือนทะเลสาบที่แห้งแล้ว แปลกดีนะครับ

[Amakung]

ดูเวลาก็รู้สึกว่าเครื่องบินไปยุโรปคงจะหมดแล้วล่ะ ไปเข้าห้องน้ำดีกว่าครับ



ห้องน้ำบนไฟลท์นี่สะอาดดีทีเดียว



มีน้ำหอมและครีมให้ด้วยครับ แต่ผมไม่ได้ลอง ไม่รู้เหมือนกันว่ากลิ่นอะไร

[Amakung]

บรรยากาศในเคบินครับ ผู้โดยสารส่วนใหญ่ก็ยังหลับอยู่ แต่ก็มีบางคนเปิดหน้าต่างดูข้างนอกเหมือนเดิม ส่วนฝั่งขวาไม่มีใครเปิดเลยเพราะแดดส่องครับ ไฟลท์นี่ก็เต็มแทบทุกที่นั่งเหมือนกัน



บริเวณ galley ท้ายเครื่องครับ มีไฟส่องพื้นด้วย เก๋ดี ตรงนี้ก็ปูปาร์เก้ไว้เรียบร้อยเช่นกัน

[Amakung]

พอคุณสจ๊วตเห็นผมถ่ายรูปก็ทักครับว่าชอบเครื่องบินเหรอ มาจากสายการบินอะไร (อ้าวโดนถามอีกละตรู) ผมก็ตอบเหมือนเดิมว่าตอนนี้เรียนหมออยู่แต่ชอบเครื่องบินมากๆ จากนั้นผมก็ยืนคุยกับคุณสจ๊วตอีกพักใหญ่ ไม่นานก็มีคุณแอร์อีกคนมาร่วมด้วย ผมก็ถามถึงว่าเห็นช่วงนี้แอร์อินเดียมีปัญหาทำให้ผู้โดยสารหนีมาขึ้น Jet Airways หรือเปล่า เพราะไฟลท์นี้ก็แน่นมากๆ (คุณป้าข้างๆ พูดถึงแอร์อินเดียว่าเป็นสายการบินที่ถูกสปอยล์อย่างแรง บริการก็แย่ เครื่องเก่า คนเลยหนีมาขึ้น Jet Airways กันหมด) คุณสจ๊วตตอบว่าคิดว่าไม่เกี่ยว เพราะเราวางตัวเองเป็นสายการบินพรีเมี่ยมของอินเดีย เน้นบริการนักธุรกิจเป็นหลัก แอร์อินเดียน่ะเอาไว้รับกรุ๊ปทัวร์หรือไม่ก็ครอบครัวใหญ่ๆ (อื้อหือ แต่ผมว่าผมก็เจอเด็กร้องทั้ง 3 ไฟลท์เลยนะ ) คุณสจ๊วตถามว่าจะเดินทางไปไหน ผมก็ตอบว่าไปกรุงเทพ ที่เลือก Jet Airways เพราะว่าให้เวลาดีที่สุด เค้าเลยถามว่าที่ผ่านมา Jet Airways เป็นไงบ้าง ผมตอบว่าก็ดีครับ ไฟลท์มาบรัสเซลส์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่ไฟลท์จากกรุงเทพได้นั่งเครื่องใหม่มากๆ พนักงานต้อนรับใจดีด้วย แล้วเอารูปของ VT-JBW ในกล้องผมให้ดู คุณสจ๊วตบอกว่าเค้าก็เคยทำงานบน 737 ลำใหม่แล้วเหมือนกันครับ ก็สวยดี โดยรวมอุปกรณ์ใน galley ต่างๆ ก็เหมือน 737 รุ่นเดิม แต่จะเพิ่มลูกเล่นเข้าไป
พอถามว่าที่ผ่านมาทำงานกับ Jet Airways เป็นยังไงบ้าง เค้าตอบง่ายๆ ว่า “For me, it was superb” คุณแอร์ที่เพิ่งรับ order ดิวตี้ฟรีกลับมาก็ช่วยเสริมว่า “For me too” แต่หลังจากนั้นไม่นานเครื่องก็สั่นเล็กน้อย แล้วไฟรัดเข็มขัดก็ติดขึ้น ผมจึงขอตัวไปนั่งก่อนครับ ยังคุยไม่จบเลย

Crew บนไฟลท์นี่น่ารักจริงๆ ครับ ก่อนผมจะกลับไปนั่งพี่แกก็บอกว่า ไอชอบกรุงเทพมากเลย อยากไปเที่ยวอีก

ตอนนี้เราบินเข้าเติร์กเมนิสถานแล้วครับ มองลงไปเห็นแต่ผืนดินแห้งๆ


เห็นแม่น้ำไหลคดเคี้ยวตัดกับภูมิประเทศที่แห้งแล้ง แม่น้ำพวกนี้อาจไหลมาจากเทือกเขาใกล้ๆ แล้วเหือดหายไปกลางทะเลทราย ไม่ได้ไหลลงทะเลหรือแม่น้ำอื่นครับ



ดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงเรื่อยๆ ท้องฟ้าช่วงนี้สวยยิ่งกว่าเดิมอีกครับ ดูแล้วมีความสุขจัง

[Amakung]

มองเห็นเทือกเขาเตี้ยๆ ขณะกำลังบินเข้าใกล้อัฟกานิสถาน ผมไปค้นดูจาก Google Earth ถึงรู้ว่าแม่น้ำนี้ชื่อ Murghab ครับ ไหลจากเทือกเขาในอัฟกานิสถานไปยังเติร์กเมนิสถาน แล้วก็เหือดหายไปกลางทะเลทราย



ดวงอาทิตย์ก็คล้อยต่ำต่อไป เงาของ horizontal stabilizer เริ่มตกกระทบปีก สวยจัง



ผืนดินเบื้องล่างเริ่มเป็นภูเขามากขึ้น แสดงว่าเรากำลังเข้าใกล้อัฟกานิสถานมากขึ้นทุกที

[Amakung]

ระหว่างนี้เสียงเครื่องยนต์ก็แผ่วลงมาก เครื่องบินดูช้าลงและระดับความสูงก็ลดลงด้วย จากนั้นเครื่องก็เลี้ยวขวาครับ ตอนนั้นผมงงมากว่าเกิดอะไรขึ้น ดูจากแผนที่ดูเหมือนเราเข้ามาในอัฟกานิสถานแล้ว กำลังเลี้ยวหลบอะไรอยู่หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ แต่ก็ไม่น่าหลบภูเขาเพราะเทือกเขาแถวนี้ไม่ได้สูงขนาดนั้น พอมองออกไปข้างนอก ความสงสัยกลายเป็นความตื่นตะลึงด้วยทิวทัศน์ของเทือกเขาในอัฟกานิสถานกับแสงอาทิตย์ยามเย็น สวยงามจนบอกไม่ถูกเลยทีเดียว ผมเลยสะกิดคุณป้าข้างๆ ให้ตื่นมาดูข้างนอก แกก็อ้าปากค้างไปอีกคน พร้อมกับพูดว่า

“Really magic hour”

ผมเห็นด้วยกับป้าแกจริงๆ ครับ โชคดีจริงๆ ที่ได้บินผ่านแถวนี้ในช่วงอาทิตย์อัสดง ผมขอเพิ่มขนาดภาพให้ทุกคนได้ดูอย่างเต็มที่ครับ

[Amakung]

จะเห็นได้ว่าเครื่องบินเลี้ยวขวาออกจากเส้นทางเดิมไปพอสมควร ระดับความสูงลดมาเหลือประมาณ 8 กิโลเมตรกว่าๆ



จนถึงตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยครับว่าเพราะอะไร แต่ตอนนั้นทำเป็นเฉยแล้ว enjoy กับทิวทัศน์ข้างนอกให้เต็มที่ดีกว่า

[Amakung]

หันกลับไปดูเทือกเขาที่เพิ่งบินผ่านมา



บางยอดยังมีหิมะปกคลุมอยู่เล็กน้อย





ยังมีพื้นที่สีเขียวบ้าง คงมีแม่น้ำเล็กๆ ไหลผ่านเลยพอทำการเกษตรได้

[Amakung]

ดูที่จอ JetScreen ก็เห็นเส้นทางที่เราบินผ่านมา อ้อ แผนที่บน JetScreen จะไม่แสดงพรมแดนนะครับ



แล้วเครื่องก็เลี้ยวซ้ายอีกครั้งขณะบินเข้าใกล้ Herat เมืองใหญ่ทางตะวันตกของอัฟกานิสถาน ปีกของ A330 ที่ถูกอาบด้วยแสงอาทิตย์ยามเย็นตัดกับท้องฟ้าสีน้ำตาลเหนือทะเลทรายได้สวยไปอีกแบบ



Wingtip ในแสงสีส้ม



มีแต่เทือกเขาสลับซับซ้อน

[Amakung]

ดวงอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้าเต็มที....



แล้วแสงก็ค่อยๆ เปลี่ยนจากสีเหลือง กลายเป็นส้ม แล้วก็กลายเป็นชมพูอ่อนๆ อย่างที่เห็น ทิวทัศน์ข้างล่างก็ยังคงสวยแปลกตา








แล้วความมืดก็ใกล้เข้ามา



เมฆส่วนหนึ่งยังเป็นสีีส้มๆ ในขณะที่ส่วนล่างมืดไปแล้ว ปรากฏการณ์นี้เกิดจากเงาของโลกที่ทอดออกไปสู่อวกาศครับ

[Amakung]

จากนั้นเครื่องบินก็ค่อยๆ เร่งความเร็วและไต่ระดับขึ้นไปอีกครั้ง ดูแผนที่กันอีกครั้ง เรากำลังจะบินผ่านทางตะวันตกของ Kandahar เมืองใหญ่อันดับสองของอัฟกานิสถานครับ



ในขณะที่ข้างนอกก็มืดลงเรื่อยๆ



มองเห็นแสงไฟได้รำไร อันนั้นไม่ใช่ Kandahar นะครับ คงเป็นฐานปฏิบัติการอะไรซักอย่าง

[Amakung]

จากนั้นท้องฟ้าก็มืดจนถ่ายรูปไม่ได้อีก กลับมาดูในห้องโดยสารกันดีกว่าครับ แน่นอนว่าเครื่องนี้ก็มีไฟอ่านหนังสือส่วนตัวเหมือนกัน ผมชอบมากๆ ให้แสงที่สว่างแต่ไม่รบกวนคนข้างๆ ดี



บรรยากาศภายในห้องโดยสารครับ ไฟเปิดเป็นสีม่วงสลับส้ม จำลองแสงยามค่ำครับ ไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่แต่ก็สวยดี



ด้วยอิทธิฤทธิ์ของโค้กที่ทานเข้าไป ผมต้องไปเข้าห้องน้ำอีกแล้วครับ ผมจึงขอโทษคุณป้าข้างๆ ก่อนก้าวข้ามแกไป และนี่คือสิ่งที่ผมชอบบนเครื่อง Airbus ครับ เมื่อจัดที่นั่งแบบ 2-4-2 คนที่ชอบนั่งติดหน้าต่างแบบผมก็สามารถลุกออกมาได้ง่ายขึ้น ถึง 777 จะมีเพดานที่สูงโปร่งกว่าแต่สำหรับผมข้อนี้ Airbus ชนะขาดครับ
ถึง ANA กับ JAL จัดที่นั่งแบบ 2-4-2 บน 787 แต่ได้ยินว่าสายการบินส่วนใหญ่จะจัดแบบ 3-3-3 ครับ แถมที่นั่งแคบกว่าบน 777 ที่จัดแบบเดียวกันอีก แย่จัง

[Amakung]

พอกลับมานั่งที่ เหลือเวลาบินอีก 2 ชั่วโมง ดูหนังสักเรื่องดีกว่า คราวนี้เลือกดู Haywire ครับ ฉากแอ็คชั่นมันดี Gina Carano เธอจัดเต็มมาก แต่ผมตามเนื้อเรื่องไม่ค่อยทัน พลิกไปพลิกมากันไม่รู้กี่รอบ



ระหว่างนั้นคุณสจ๊วตก็มาเสิร์ฟอาหารว่างครับ นับจากที่เสิร์ฟอาหารเที่ยงก็ประมาณ 5 ชั่วโมงกว่าๆ ดูเป็นห่อยาวๆ มีตัวเลือกเป็น chicken or vegetarian เหมือนเดิม แน่นอนว่าผมก็ต้องเลือกไก่ครับ แถมสไปรท์มาดื่มแก้กระหาย



เปิดออกมากัดไปคำนึง ดูเหมือนเป็นแป้งม้วนแกงไก่แบบอินเดียครับ เผ็ดนิดๆ อร่อยดี



แต่ดูเหมือนแบบ vegetarian จะไม่ค่อยอร่อยครับ ป้าข้างๆ เลือกไป กินได้ไม่กี่คำก็วาง

[Amakung]

ตอนแรกผมนึกว่าเค้าคงไม่เสิร์ฟอะไรอีก แต่เกือบชั่วโมงหลังจากนั้นคุณสจ๊วตก็มาเสิร์ฟไอศกรีมให้อีกครับ เลิศมาก



กัดไปคำนึง อร่อยดีเหมือนกัน ถึงจะไม่ได้เป็น Haagen-Dazs แบบบางสายการบินแต่ก็โอเคครับ



พอผมทานหมด คุณสจ๊วตก็ออกมาเก็บขยะครับ พอมาถึงผมก็เลยบอกเค้าว่า
“You know, I’m quite surprised that you served ice cream. Really appreciated it. Tasted really good”
“Oh thank you” พี่แกตอบแล้วเก็บของผมไป “Do you want some more?”
“Ah, no thanks” ผมตอบ แอบกลัวพุงแต่ในใจก็อยากกินอีกเหมือนกันนะ
“Why?” คุณป้าข้างผมพูดขึ้นมาทันที “You will be going on to Bangkok. You should eat some more!”
“Oh well. Er...” (พูดไม่ถูกล่ะทีนี้)
“OK. Here you are” คุณสจ๊วตยิ้มแล้วยื่นไอติมให้อีกแท่งซึ่งผมก็รับแต่โดยดี


ยืนยันว่านี่เป็นคนละแท่งนะครับ

[Amakung]

เส้นทางทั้งหมดในวันนี้ครับ จากบรัสเซลส์เราบินไปทางตะวันออก ผ่านเยอรมัน เข้าโปแลนด์ ผ่านทางใต้ของ Warsaw จากนั้นเข้ายูเครน ผ่านทางใต้ของ Kiev แล้วก็บินผ่านรัสเซียก่อนผ่านเหนือทะเลแคสเปียน เข้าเอเชียที่คาซัคสถาน จากนั้นก็ข้ามมาเติร์กเมนิสถาน แล้วเครื่องก็ชะลอความเร็วระหว่างที่เข้าอัฟกานิสถาน เข้าแล้วก็เลี้ยวขวาแล้วบินไปทางตะวันตกเฉียงใต้ พอผ่านใกล้เมือง Herat ก็เลี้ยวซ้ายเพื่อหันหัวเครื่องไปยังมุมไบ บินผ่านปากีสถาน เข้าอินเดียที่รัฐคุชราต แล้วบินเลาะชายฝั่งมาเรื่อยๆ จนถึงมุมไบครับ (ไล่หมดแล้วมั้ง)



แผงควบคุมเหนือศีรษะครับ เรียกว่าเป็นแบบมาตรฐานของแอร์บัสละกัน ผมก็เพิ่งรู้ว่าเค้าสามารถปิดไฟเรียกพนักงานต้อนรับโดยกดที่ตุ่มไฟนั่นละครับ (ผมเพิ่งรู้จริงๆ นะ เหอๆ)



จากนั้นคุณแอร์ก็ประกาศว่าจะทำการฉีดสเปรย์กำจัดแมลง ซึ่งยืนยันแล้วว่าไม่มีอันตรายต่อมนุษย์ และถ้าใครรู้สึกอึดอัดก็ขอให้รีบบอก
ไม่นานคุณสจ๊วตก็มาพร้อมกับขวดสเปรย์ แล้วเดินขึ้นลงตามทางเดินซักสองสามรอบก็เป็นอันเสร็จ ไฟลท์จากกรุงเทพก็มีแบบนี้เหมือนกันครับ

[Amakung]

เครื่องบินก็ค่อยๆ ลดระดับลงสู่สนามบินมุมไบและไฟรัดเข็มขัดก็ติดขึ้นอีกครั้ง เป็นไฟลท์ที่ผมมีความสุขมากๆ ไม่อยากลงเลย



ดูจากแผนที่ เครื่องบินไปทางตะวันออกก่อนแล้วค่อยวกกลับมา คงจะลงที่รันเวย์ 27 เหมือนเดิมครับ



เห็นแสงไฟจากข้างล่างใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตรงนี้น่าจะเป็นเขตเมืองใหม่ของมุมไบ (เรียกกันว่า Navi Mumbai) ครับ

[Amakung]

แล้วเครื่องก็ลงจอดที่ท่าอากาศยาน Chhatrapati Shivaji International โดยสวัสดิภาพครับ เวลาในขณะนั้นคือห้าทุ่มพอดี ช้ากว่ากำหนดไปพอสมควร

[Amakung]

แล้วก็ taxi มาที่หลุมจอด ถึงตรงนี้จะมีงวงแต่เป็นของ terminal ใหม่ที่ยังไม่เปิดครับ ในทางปฏิบัติก็เป็น bus gate นั่นแล



ข้างหลังนั่นคือตัวอาคารใหม่ครับ ดูมีอนาคตกว่ากันเยอะเลย