206 replies to this topic

[MassBoy]

Advertisements

แบกหัวที่ยังมึนๆ ไปส่องเครื่องบินดีกว่า นั่นเครื่องของเรากำลังมาเทียบเกทแล้ว ลาย Star Alliance เหมือนรีวิวที่แล้วเป๊ะ

เจอลำเก่าหรือเปล่าหนอ

[MassBoy]

เข้ามาแล้ว และก็ใกล้ได้เวลาไปพักผ่อนยาวบนเครื่องสำหรับผมเสียที

อะไรกันหนอวันนี้ อุตส่าห์ได้นอนโรงแรมดีๆ เตียงนุ่มๆ ก่อนมา ทำไมผมถึงเป็นได้ขนาดนี้กันแน่

[MassBoy]

และแล้วการเดินทางรอบต่อไปก็เริ่มอีกครั้ง เมื่อเสียงสวรรค์เวอร์ชั่นนิฮงโงะปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์

[MassBoy]

ในเมื่อความอดทนผมพุ่งถึงขีดสุด ผมก็ถามเจ้าหน้าที่กราวนด์ว่ามียาแก้เมาเครื่องไหม เจ้าหน้าที่กราวนด์ก็บอกจะประสาน
ทางแอร์ให้ ก็ถือว่าเป็นบริการที่ดีที่ผมได้รับจากสายการบินนี้อย่างหนึ่งนะครับ

แต่ระหว่างนั้นผมก็ต้องรอตรวจ security หฤโหดอยู่ดี และใช้เวลานานมากกว่าจะตรวจเสร็จ ประเทศนี้ (อเมริกา) นี่ศัตรูเยอะจริงๆ

ดูจากแถวที่ต่อก็น่าจะบอกได้นะครับ

[MassBoy]

พอขึ้นมาบนเครื่องคุณแอร์ก็มาถามถึงเรื่องยาที่ได้ขอเอาไว้ และถามว่ากินยาแบบไหน
ประเภท Aspirin หรือ non-Aspirin ผมก็บอกไป แล้วเขาก็ไปหายามาให้

ผู้โดยสารชาวอเมริกันที่นั่งข้างๆ เห็นผมขอยาก็ถามว่าเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ แล้ว
เขาก็มีน้ำใจให้ของทานเล่นเล็กๆ น้อยๆ และยาลดกรดเผื่อว่าผมอาเจียนแล้วเกิดกรดไหลย้อนขึ้นมา

มิตรภาพและน้ำใจ สามารถพบเห็นและหยิบยื่นให้กันได้ ไม่ว่าจะเป็นคนชาติใด พูดภาษาอะไร ก็ตาม
สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ไม่มีเส้นพรมแดนใดจะมาแบ่งแยกได้

[MassBoy]

เนื่องจากผมไม่ได้นั่งริมหน้าต่าง และเครื่องบินขึ้นในเวลาที่ฟ้ามืดแล้ว จึงไม่มีบรรยากาศยาม take off มาฝากในไฟลท์นี้

ขอตัดมาที่การบริการบนเครื่องเลย ของว่างที่แจกเป็น pretzel ที่ผมไม่ชอบนักหนา แต่ที่ประทับใจกว่า ก็คือแอร์ดูแลเอาใจใส่
สวัสดิภาพของผู้โดยสารดีครับ พอเครื่อง take off จนได้ระดับแล้วก็ไม่รอช้าไปหยิบยามาให้ผมทันที

[MassBoy]

แต่ยานั้นก็หาใช้ยาวิเศษ ที่ผมกินเข้าไปแล้วจะดีขึ้นทันทีไม่ ต้องรอเวลาครับ

ระหว่างนั้นผมก็สั่งเครื่องดื่มที่มีน้ำตาลเยอะๆ แบบนี้ เพื่อป้อนพลังงานให้สมองครับ

[MassBoy]

พร้อมกันนี้คุณแอร์ก็เดินแจกใบเข้าเมืองของสหรัฐอเมริกา

[MassBoy]

และแล้วเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง นั่นก็คือเวลาอาหารเย็นนั่นเอง

[MassBoy]

ข้างล่างฟอยล์เงินนี้จะมีอะไรหนอ ตื่นเต้นจริงๆ

[MassBoy]

มันคือข้าวหน้าแกงกะหรี่ไก่ครับ สุดยอด เป็นอาหารญี่ปุ่นของโปรดของผมเลยทีเดียว

แต่ดูๆ แล้วเหมือนกับผมไปซื้อข้าวแกงกะหรี่แช่แข็งตามร้านสะดวกซื้อของญี่ปุ่นอย่างพวก Lawson's หรือ 7-11 เลย

และเป็นไปตามคาด เมนูนี้ขายดี หมดเกลี้ยง ไม่เหลือให้เบิ้ลเลย

[MassBoy]

หลังจากท้องอิ่มก็ต้องนอนหลับ ไฟเคบินเลยดับลง และผมก็พยายามข่มตาหลับ เพื่อต่อสู้กับอาการเมาเครื่องนี้

[MassBoy]

ว่าแล้วนักเรียนทำตามครูกันต่อ กับวิชา รว 101 ภาค 3

ใครไม่ทำตามปรับตกหมดนะ จะบอกให้

[MassBoy]

หลับไปได้พักใหญ่ ผมก็ตื่นมาเดินเล่น

ท้องฟ้ายามนี้สวยงามอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ

[MassBoy]

หลังจากนั้นไม่นานอาหารเช้าก็ถูกเสริฟ

[MassBoy]

มาถึงเวลาลุ้นโชคใต้ห่อฟอยล์กันแล้ว

[MassBoy]

บินมาอเมริกาทั้งที แน่นอนว่าอาหารเช้าก็ต้องเป็น
American Breakfast อยู่แล้ว

[MassBoy]

หลังจากนั้นไม่นานเท่าไหร่ ก็เป็นอีกครั้งที่เครื่องลงแตะแผ่นดินลุงแซม

แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของผม ที่เข้าเมืองลุงแซมทางเมืองซีแอตเติล

[MassBoy]

ยินดีต้อนรับสู่ USA ไม่ยักมีภาษาไทยแฮะ

ปกติเวลาผมเดินทางสู่อเมริกาและมีโอกาสได้ทำรีวิวเมื่อไหร่ ก็ต้องบ่นถึง ตม. อเมริกันให้ฟังทุกที

เพราะผมเข้าประเทศนี้ทีไรชอบโดน ตม. กักตัวไว้ในห้องเย็นนานร่วมเกือบชั่วโมง ทั้งๆ ที่วีซ่าผมก็มี
และมีหนังสือเข้าประเทศอย่างถูกกฎหมาย ไม่ได้จะมาก่อการร้ายเสียหน่อย

สิ่งเหล่านี้เลยทำให้ผมขยาด ตม. ของที่นี่ และมีภาพของรังสีอำมหิต เย็นชา ทุกครั้งที่ผมนึกถึง

แต่มาวันนี้ที่ Seattle กลับผิดคาด ตม. เป็นผู้หญิงผิวคล้ำนิดๆ สไตล์ละติน แต่พูดจายิ้มแย้มแจ่มใส
แถมยอมให้เราผ่านไปได้แต่โดยดีไม่มีข้อสงสัยอะไร และมีการอวยพรขอให้ประสบความสำเร็จในชีวิตด้วย

ผิดคาดแฮะ วันนี้

[MassBoy]

พอรับกระเป๋าเสร็จและโหลดกระเป๋าที่จะ transfer สำหรับไฟลท์ในประเทศแล้ว
ผมมีเวลาสามสี่ชั่วโมงที่นี่ ลองขึ้นรถไฟไปทางออกดู เผื่อผมจะเดินเล่นใน seattle ได้