206 replies to this topic

[MassBoy]

Advertisements

เครื่องบินของเราออกมาพ้นตัวอาคารแล้ว

พอมองกลับไปให้คิดก็ยิ่งใจหาย

[MassBoy]

ตะวันที่กำลังจะลับฟ้า มันช่างสื่อให้เห็นถึงการจากลา บรรยากาศอันแสนเศร้า

และความท้อแท้ สิ้นหวัง

[MassBoy]

พอคุณแอร์พูดและสาธิตจนจบ หันมามองอีกที ก็พบว่าเครื่องบินของเราอยู่ที่ปลายรันเวย์เสียแล้ว

ผมชอบและหลงไหลในการทะยานฟ้าของอากาศยาน เพราะมันสื่อถึงความฮีกเหิม มีพลัง

และความหวังสำหรับวันข้างหน้า

เป็นยาแก้ที่ดีเหลือเกินสำหรับอารมณ์การจากลาเช่นนี้

[MassBoy]

เมื่อล้อเครื่องบินพ้นจากพื้น ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากโบกมือลาบ้านเกิดเมืองนอนอันเป็นที่รัก

มันช่างแสนเศร้ายิ่งนัก เมื่อต้องจากสถานที่ที่เราคุ้นเคย สถานที่ที่เราได้ถือกำเนิดขึ้นมา

และหากการจากลานี้ไม่ใช่วันสองวัน หากแต่เป็นเดือนๆ เป็นปีๆ ผมไม่สามารถทำใจให้หายคิดถึงได้เลย

ก็ได้แต่หวังว่า ผมจะได้กลับคืนถิ่นอีกในเร็ววันนะครับ

[MassBoy]

ก็ต้องขออภัยสำหรับคุณภาพของรูปบางรูปนะครับ นอกจากผมถือกล้องใหญ่ ไม่สะดวกต่อการแอบถ่าย
ไม่ให้เป็นที่สังเกต เพราะแค่ยกขึ้นมาคนก็จ้องมามองเป็นตาเดียวแล้ว

ภาพที่ผมถ่ายเพื่อการรีวิวสายการบินส่วนใหญ่ จึงออกมาในลักษณะของรีบยก กดถ่าย แล้วรีบเอากล้องหลบ
การที่ต้องทำสิ่งเหล่านี้ในเวลาอันสั้น ก็มีบ้างครับที่ทำให้ภาพบางภาพออกมาไม่ดี

ในภาพนี้ทุกท่านสามารถเห็นสถานีรถไฟอุดรธานีได้ในภาพ และบริเวณสถานีรถไฟอุดรธานีนี้เองที่เป็นย่าน
การค้าเกิดใหม่ของอุดรธานี

ก่อนการเปิดตัวของสะพานมิตรภาพแห่งที่ 1 ที่หนองคาย อุดรธานีก็เป็นเหมือนเมืองเงียบๆ เมืองหนึ่ง
แต่พอสะพานเปิดแล้ว อะไรๆ ก็ไหลเข้ามาอุดรธานี และอุดรธานีก็เริ่มเปลี่ยนไปแบบผิดหูผิดตาหลังจากนั้น

[MassBoy]

ยิ่งเครื่องบินเคลื่อนตัวออกจากน่านฟ้าเมืองอุดรธานีมากเท่าไหร่

ความโศกเศร้าของผมก็ทวีคูณมากขึ้นเท่านั้น

[MassBoy]

ม่านหมอกที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณอีสานเหนือในขณะนั้น ก็เหมือนกับอุปสรรคในชีวิต
ที่ผมจะต้องฝ่ามันไปให้ได้

ชีวิตคนเราก็มีเท่านี้ครับ ไม่ว่าจะสูงส่งแค่ไหน ทุกวัน ทุกเวลาชีวิต ก็มีปัญหาและอุปสรรค
ให้นั่งกลุ้มใจอยู่เสมอ

แต่ปัญหาเหล่านี้ หากเรามัวแต่กลุ้มใจ ตาเราก็จะพร่ามัว มองไม่เห็นทางออก เหมือนโดนหมอกบังเช่นนี้ครับ

[MassBoy]

แต่เมื่อเราคิดหาทางแก้ปัญหาเหล่านั้นได้ หมอกควันที่บังตาเราอยู่ก็จะจางหายไปในทันที

ชีวิตคนเรามีขึ้น ก็ต้องมีลง เมื่อมันหมองมัวมืดครึ้มมาแล้ว ก็ต้องมีฟ้าหลังฝนครับ

[MassBoy]

ตอนนี้คุณแอร์ก็เริ่มขายอาหารกันแล้ว ผมอ่านรีวิวของหลายๆ ท่าน เห็นชอบทานอาหารบนเครื่องกันมาก

แต่ส่วนตัวผมคงต้องขอผ่านครับ เพราะผมเลือกกินบนพื้นดินดีกว่า เว้นเสียแต่บนฟ้านั้นผมจะไม่ต้องควักกระเป๋าผม

[MassBoy]

เมื่อแสงสูรย์จะลับขอบฟ้าไป ความมืดมิด ไร้แสงสว่างของราตรีกาล กำลังจะเข้ามาแทนที่

[MassBoy]

ทันใดนั้น เสียงตุ๊ง! ก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงหวานใสมาตามอินเตอร์คอม

"ท่านผู้โดยสารคะ อีกสักครู่เราจะทำการลดระดับลงสู่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ"

บลา บลา บลา

ใกล้ถึงกรุงเทพเมืองฟ้าอมรแล้วสินะ

[MassBoy]

ยิ่งมืด ก็ยิ่งถ่ายภาพออกมาแย่

ตกลงผมควรจะโทษกล้องหรือคนหลังกล้องกันแน่

[MassBoy]

แสงไฟจากถนนมอเตอร์เวย์มันช่างบาดตาหนุ่มบ้านนอกอย่างผมจริงๆ

[MassBoy]

และแล้ว เครื่องบินของเราก็แตะพื้นรันเวย์ของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิอย่างปลอดภัย

วันนี้เครื่องบินก็จอดเสียไกลเลย นี่เป็นครั้งที่สองของผมที่มีโอกาสได้ใช้ Bus Gate
ของที่นี่ครับ (ครั้งแรกก็คือรีวิวที่แล้วนั่นเอง)

[MassBoy]

สุดท้ายก็ต้องขึ้นบัสอยู่ดี ไม่รู้ว่าพวกเขาจะรีบลงกันทำไมหนอ

[MassBoy]

สายการบินนี้ก็แดงได้ใจเหลือเกิน

เห็นแบบนี้ผมก็เข้าใจแบบแจ่มแจ้งแดงแจ๋แล้วครับ

แต่ทำไมสายการบินนี้ใครๆ ก็ยังเรียกหางแดงอยู่หนอ

ต้องเรียก "ตัวแดง" สิถึงจะถูก

ปล. ผมเบื่อ 733 เหลือเกิน "ตัวแดง" ช่วยพิจารณาเอา 320 บิน
กรุงเทพ - อุดรธานี ได้ไหมครับ

[MassBoy]

และรถตู้ตราสามแม่ครัวคันนี้ก็กำลังจะพาเราไปที่อาคาร

[MassBoy]

จะหาว่าผมเชยก็ช่าง ผมไม่เคยเห็นตรงนี้ของสุวรรณภูมิเลยครับ

[MassBoy]

ภาพนี้ไม่ใช่ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ

หากแต่เป็นความผิดพลาดของคนหลังกล้องเท่านั้น

[MassBoy]

ก็ต้องเลี้ยวซ้ายอยู่แล้วครับ ถ้าไม่เลี้ยวกระเป๋าผมอาจจะเลี้ยวไปอยู่ในมือคนอื่นได้