ปีกลายกลับจากนาริตะออกมาค่อนข้างดึกครับ ก็ออกมาตรงชั้นสี่นั่นแหละ ถามคันไหนก็ไม่ไป ฝรั่งก็ไม่เอาคนไทยก็ไม่เอา
ถ้าไม่ได้สถานที่ที่เค้าพอใจอยากไป ฝรั่งก็งงคนไทยก็งงเพราะถามกี่คันก็ไม่ไป แถม..ทำเสียงและสีหน้าท่าทางกวน..ต..น
อีกต่างหาก สุดท้ายไม่มีทางเลือกต้องไปสุขุมวิทตามใจแท้กซี่ ดูมันสิ พอเราขึ้นรถเสร็จเค้าบอกขอหาผู้โดยสารอีกสักคนนะ
ว่าแล้วก็ไปลากเอาคุณป้าชาวเอธิโอเปียมาอีกคน สงสารคุณป้าจัง ของผมกดมิเตอร์ส่วนคุณป้าโดนคนเดียว400บาท
ตอนทำงานอยู่กรุงเทพผมนั่งแท้กซี่จากสุวรรณภูมิบ่อยมากๆครับ แทบจะไม่เคยเจอคนดีดีเลย เงินทองสี่ซ้าห้าสิบทิปเทิ้ป
ทำไมเราจะไม่ให้ถ้าบริการดี แต่ที่เจอมีแต่กระโชกโฮกฮาก งอแง ขี้เกียจ บางรายขับไปบ่นไปเรื่องหาเงินยาก
ก็ขี้เกียจอย่างนี้ มันจะไปมีกำไรได้ยังไงไม่ทราบ โลกเค้าไปถึงไหนแล้ว ช่างไม่รู้จักพัฒนาตัวเองจริงๆ