เริ่มลดระดับ แล้วก็ลงอย่างนิ่มนวลดุจแพรไหม Smooth as Silk เอ๊อะผิดสายการบินนิ
แล้วก็แท็คซี่มาเรื่อยๆ ไปที่เกท D8 หรือ D5 นี่แหละ แต่มีเรื่องนิดหน่อยตอนแท๊คซี่คือ พอใกล้ถึงที่จอด เครื่องก็จอดอยู่กลางทางซะงั้นจอดอยู่แป๊บนึงเลย แล้วก็เลี้ยวเข้าไปจอด Bay 305 ซะงั้น แล้วพนักงานต้องรับก็ประกาศว่าให้นั้งอยู่กับที่ซักพักเพราะมีปัญหาเรื่องที่จอด เพราะที่จอดที่เราได้เครื่องเค้ายังไม่ออก ก็จอดอยู่อย่างงั้นได้ซักเกือบสิบนาทีได้ แล้วก็ย้ายไปจอดที่เกทของเรา สรุปคือเครื่องของแอร์เอเชียดีเลย์เพราะอะไรซักอย่าง แล้วไฟล์ตเราไปต่อจากเค้า ซวยไปแบบครบสูตรเลยไฟล์ตนี้
สรุปถึงกรุงเทพอย่างปลอดภัยประมาณเจ็ดโมงเช้าแบบเหนือยๆเพราะว่าไฟล์ตดีเลย์ แต่ก็เข้าใจเพราะเป็นเหตุผลทางด้านอากาศ แล้วสายการบินก็รับผิดชอบให้ทั้งเรื่องอาหารแล้วก็โรงแรมที่พัก อย่างน้อยก็ดีกว่าไฟล์ตเคลเซิ้ล
สรุปคือทริบนี้ไปเที่ยวประทับใจสนุกดี ไปเอง จัดการเอง ได้เจอไฟล์ตดีเลย์แบบยาวๆ ดีเลย์แค่นี้แค่เด็กๆ เพราะผมเคยเจอแคลเซิ้ลทั้งสนามบินเพราะหิมะตกหนักที่สนามบินเซี่ยงไฮ้เมื่อหลายปีมาแล้วทำให้ล่าช้าไปหนึ่งวันกว่า อันนั้นแบบว่าที่นั่งที่พื่นซักนิดยังไม่มีเลย
ส่วนซีแซดก็เป็นอีกสายการบินนึงที่การบริการทำได้มาตรฐานของสกายทีมเค้าแหละ (แต่ยังห่างไกลสายการบินที่ขึ้นชื่อเรื่องการบริการ หรือสายการบินห้าดาวอยู่มากโข)
จบแบบด้วนๆอย่างงี้ละกัน ขอบคุณที่ติดตามครับ ผมหวังว่ารีวิวนี้จะเป็นประโยชกับคนที่เข้ามาดูครับ