82 replies to this topic

[supergee]

Advertisements

แหมอยากได้กันใหญ่ เค้ามีแค่ต้นเดียวนะครับ



ภาพนี้ชื่อว่า “เงาปัจจุบัน สะท้อนอดีต” ครับ อึ้งใช่มั๊ยล่า..... มั่วเก่งนะผมเนี่ย


ต่อมาเราก็แวะมาชมวิหารโซเบคที่เมือง Kom Ombo ระหว่างทางไปลุกซอร์ ที่นี่ก็ไม่ธรรมดาอีกแล้ว



พวกเฝ้าวิหารนี่ก็จะแต่งตัวแบบนี้อะครับ ผมอยู่ห่างไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะถ่ายรูปได้และเมื่อไหร่จะถ่ายรูปไม่ได้ กฎเกณฑ์ไม่แน่นอนครับ ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของคนตั้งกฎ และสถานะทางการเงินของผู้ตั้งด้วยครับ


บอกแล้วครับว่าของเค้าดี น้ำหมากกระจุยกระจายอีกเลยทีเดียว

[supergee]

ไม่น่าเชื่อว่าสียังติดอยู่เลย ผิดกับเขาคนนั้นที่ผม”สี”ยังไงก็ไม่ติด


ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่านี่เป็นฝีมือมนุษย์สร้างหรือใครกันแน่


เสาหินและโครงสร้างภายนอกวิหาร อยู่มาได้ยังไงตั้งสองพันกว่าปี ผมหมายถึงวิหารนะครับ ไม่ใช่แฟนผม อิอิ


รูปสลักเทพโซเบค เทพเจ้าแห่งน้ำ และการฟื้นคืนชีพ มีลักษณะร่างเป็นมนุษย์ และพระเศียรเป็นจระเข้ เป็นเทพประจำเมือง คอม ออมโบ ชาวอียิปต์โบราณถือว่าเป็นเทพเจ้าแห่งความอุดมสมบูรณ์และเป็นเทพผู้สร้างโลก

[supergee]

อีกด้านหนึ่งภายในวิหารคอมออมโบ ประกอบไปด้วยห้องเล็กๆ ซึ่งเป็นสถานที่สำหรับการเก็บมัมมี่จระเข้อยู่สองตัว ตามฝาผนังของวิหารถูกตกแต่งไปด้วยภาพแกะสลักที่มีการบรรยาย ถึงการแพทย์ในสมัยนั้น โดยรูปแกะดังกล่าว มีเครื่องมือผ่าตัดและเครื่องมือแพทย์อีกหลายอย่าง ที่เห็นเป็นรูปงูนั้น เนื่องมาจากในวงการแพทย์ใช้งูเป็นเครื่องหมาย ก็เพราะถือตามโบราณว่างูรักษาโรคได้ และเชื่อว่าการที่งูลอกคราบนั้นเป็นการคืนชีพ เป็นงาย...อึ้งละเซ่ ประวัติศาสตร์โลกผมได้ A นะ บอกให้ คุยแล้วจะหาว่าพูด



ส่วนหนึ่งของเพดานวิหาร ที่สีสันของภาพเขียนยังอยู่ดี ผมยกมือไหว้หนึ่งทีด้วยความนับถือ


วิหารแห่งนี้ตั้งอยู่บนเนินเขาเล็กๆ ที่ล้ำออกมาถึงแม่น้ำไนล์ สามารถเห็นวิวของแม่น้ำไนล์อันงดงาม


รถม้าท่องเที่ยวเมืองเอ็ดฟู พวกฝรั่งที่นั่งอยู่บนรถม้าช่างไม่รู้เอาเสียเลยว่าชะตากรรมของตนจะเป็นเช่นไร มีเงินจ่ายค่าลงหรือเปล่าก็ไม่รู้


มาถึงหน้าวิหารแห่งฮอรัส Temple of Horus หรือที่เรียกว่าวิหารแห่งเมืองเอ็ดฟู (The Temple of Edfu) สร้างขึ้นในยุคของคลีโอพัตรา เมื่อประมาณ 237 ปีก่อนคริสตกาล ซึ่งถือว่าเป็นวิหารที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์มากที่สุดแห่งหนึ่ง เพราะในอดีตวิหารถูกปกคลุมด้วยทรายเกือบถึงยอดตัวเสาและหัวเสาเป็นเวลานาน แต่ในปี ค.ศ. 1860 มีการขนทรายออกและพบว่าตัววิหารยังแข็งแรง แน่นหนาตามสภาพเดิม แค่งานสลักหินที่เห็น ก็ตายกันไปข้างนึงแล้ว พอเข้าไปข้างใน อีกข้างนึงก็ตายกันพอดีครับ

[supergee]

วิหารเอ็ดฟู สร้างในสมัยพระเจ้าปโตเลมีที่ 3 เสร็จสมัยพระเจ้าปโตเลมีที่ 7 ใช้เวลาก่อสร้างถึง 180 ปี เป็นวิหารในยุคหลังเหมือนโคมอมโบ แต่มีผังอาคารแบบวิหารอียิปต์รุ่นก่อน มีเสาใหญ่แบบไพรอนสูง 36 เมตร แค่เห็นเสาหินข้างในแล้วผมอึ้งกิมกี่เลยครับ


พวกนักโบราณคดีที่ศึกษาอักษรภาพต้องมาดูที่นี่ มากินนอนกันเป็นปีๆ เพื่อถอดความอักษรรูปภาพที่จารึกกันมาเป็นพันๆ ปี ศึกษาจบก็เกษียณพอดี ยังไม่ทันได้แต่งตำรา นักโบราณคดีรุ่นใหม่ๆก็เข้ามาศึกษากันต่อ จึงยังคงไม่มีใครถอดความได้ครบสักที นี่ผมประชดในความใหญ่โตที่มากด้วยเรื่องราวของจารึกนะครับ ไม่อยากให้ซีเรียสอ่า นะนะตัวเอง....


ภายในห้องต่างๆที่ไม่มีที่ว่างบริเวณผนังหินตรงไหนที่จะไม่มีการแกะสลักเลย
........เพราะเราใส่ใจ..... การ์ นิ เหย่.......


ห้องกลางของวิหาร เป็นที่เก็บเรือที่จำลองมาจากของจริงอันเป็นเครื่องบูชาเทพฮอรัส ที่เคยใช้ร่วมในพิธีต่างๆในอดีตบนแม่น้ำไนล์

[supergee]

ภาพจำหลักเทพเจ้าฮอรัส (Horus) เป็นเทพเจ้าแห่งความดีและฉลาดรอบรู้ มองได้ไกลเหมือนตาเหยี่ยว ถ้าอ่านจารึกออกผมวามันจะสนุกมากเลย เดี๋ยวจะไปถามอาจารย์ที่เกษียณไปแล้วนะครับ


ภายในซอกหลืบทางเดินไปยังห้องต่างๆในวิหาร ผมนะทั้งหลงไหลและหลงทางไปพร้อมๆกัน


มุมหนึ่งที่มีภาพจารึกของเทพฮอรัสอยู่ สัญลักษณ์ของเทพฮอรัสคือเป็นมนุษย์ที่มีเศียรเป็นนกเหยี่ยว มีมงกุฎสองชั้น แกะสลักเป็นรูปดวงอาทิตย์ อุ้งเล็บมีแส้แห่งความจงรักภักดีและแหวนแห่งความเป็นนิรันดร์ ลอกเค้ามาครับพี่ อย่างเพิ่งชมว่าแหมเก่งจัง จำได้....


แสงที่เล็ดลอดเข้ามา ทำให้จารึกดูลึกลับชอบกลแฮะ ขณะเดียวกันหัวใจของผมก็เริ่มละลาย

[supergee]

ช่องทางเดินนอกวิหารตระการตาผมมากเลย ไม่แน่ใจว่าคนสร้างหรือเปล่า เพราะผมนึกถึงฉากในหนังเรื่อง Star Wars ขึ้นมาซะงั้นอะครับ


รูปปั้นเหยี่ยวสวมหมวกเทพเจ้า สลักด้วยหินแกรนิตสีดำ ตั้งอยู่ตรงด้านหน้า นี่ถือเป็นของมีค่าของเอ็ดฟูครับ (ของมีค่า : The thing has me) อิอิ ขำเอง


พอตกเย็น ก็มาเดินเล่นอยู่ที่เมืองลุกซอร์ (Luxor) ผู้คนยังบางตาครับ เพราะนอนอยู่ บางทีมาเมืองนี้ทำให้คิดถึงปลาสลิดบางบ่อ เพราะเดินๆไปก็ได้กลิ่นปลาสลิดตากแห้งครับ ม่ายช่ายกลิ่นผมน้า อย่าเพิ่งทำจมูกฟึดๆเด้


วันนี้เราพักที่โรงแรม Maritim ครับ อยู่บนเกาะเล็กๆกลางแม่น้ำไนล์

[supergee]

เค้าแบ่งห้องพักเป็นโซนๆ กระจายสะเปะสะปะในสวนสวย เดินมาถึงห้องแล้วถ้าลืมของไว้ล้อบบี้ รับรองเซ็งเป็ดแน่ๆเพราะเดินไกลมากครับ


ห้องนอนเค้ากว้างกว่าอันเมื่อคืนนะตัวเอง เก่านิดๆแต่ไม่มีกลิ่นปลาสลิดจ้า


ห้องน้ำก็น่านอนนะตัวเอง แปลกจัง ทำไมเค้าต้องเอาเตียงมาใส่ไว้ในห้องน้ำด้วยก็ไม่รู้ คนฉลาดอย่างเราโง้ง งง นี่พิมพ์ไป ก็ยิ้มไปนะเนี่ย เอิ้กๆๆๆ


ของที่ระทึกที่เจอในระหว่างเดินทาง ส่วนใหญ่ก็จะเป็นข้าวของที่จำลองมาจากวัตถุที่ค้นพบในที่ต่างๆ ราคาก็ไม่แพงนะครับ แต่คนขายกวนประสาทครับ ต่อเสร็จแล้ว ไม่ขายก็มี (เพราะเพิ่งรู้สึกว่าขายถูกไป) หรืออย่างเช่นคุยกันว่าตัวละ 50 ปอนด์ พอจะจ่ายเงิน ก็โนๆๆๆๆๆๆ ม่ายใช่ปอนด์อียิปต์แต่เป็นปอนด์อังกฤษ ประมาณนี้ครับ โมโหจนอยากจะยันมันให้กระเด้าไปข้างหน้าเลย ให้ตายเด่ แต่ผมก็งี๊แหละครับ ได้ระบายก็หายเครียด เที่ยวต่อนะครับ เดี๋ยวไม่หนุก หัวเราะกลบเกลื่อนก่อน เอิ้กๆๆๆ

[supergee]

ของสวยที่สาวๆกรี๊ด แต่ภายหลังก็ไม่เห็นมีใครได้อะไรมา แอบงอนพระคุณท่าน


พระอาทิตย์ตกหลังโรงแรม มีเรือใบเฟลุกก้าแล่นมาขวางวิว ช่างภาพเกิดอารมณ์อันธพาลนะเนี่ย


ริมฝั่งแม่น้ำไนล์ เห็นพระอาทิตย์ใกล้ตก สักพักจะมีเสียงดัง "ฟู่"...... ช่วงที่อาทิตย์สัมผัสกับผิวน้ำ
....นี่นั่งฟังอ้าปากค้างกันเลยใช่มั๊ยครับเด็กๆ อิอิ


หนุ่มมัสมั่นบนเรือใบเฟฟลุกก้าของเขา ผมทำภาพให้มืดลงเพราะตั้งใจจะลดความน่ากลัวลงครับ อิอิ


แม่น้ำไนล์ขณะที่ผมกำลังถ่ายรูปนี้ มันสงบเสียจนได้ยินเสียงตัวเองหายใจ แต่แปลกที่ไม่มีใครใจหายเหมือนผม เป็นเพราะเขาคนนั้นทีเดียว ที่เก็บไป ผมจึงเป็นคนที่ไม่มีหัวใจมาจนทุกวันนี้ ฮั่นแน่.....หลงคารมผมละเซ่....

[supergee]

ตกค่ำ ตะกายขึ้นฝั่งอย่างไร้โรแมนติกเพราะโดนแขกโกง ก็อยากจะไปดูแสง-เสียงที่วิหารคาร์นัค เลยต้องถูกโกงตอนนั่งรถอีกรอบ พอมาถึงเห็นป้ายนี้ตลกดีครับ บ้านเราเรียก Light & Sound บ้านเค้าเรียก Sound & Light ถ้าเป็นภาษาไทยนี่ หากกลับคำแบบนี้ผิดความหมายเลยนะ อย่างเช่น กรุณาเข้าชมสถานที่หน้าด้าน (ด้านหน้า) เป็นต้น อิอิ เป็นไง คิดได้เน๊อะ..เรา อะอะ กลับไปดูการแสดงแสง-เสียว (โดนโกง) กันเหอะ


เราลองมาดูเสียงและแสงที่นี่กันเพราะมันน่าจะคุ้มค่า เนื่องจากมันใหญ่โตเกินจะรับไหว การแสดงแบ่งเป็นหลายตอนครับ เดินไปด้วยชมไปด้วย สุดท้ายก็ไปนั่งบนอัฒจรรย์ ชมฟินาเล่ตอบจบ จริงๆแล้วมันมืดมากครับ เล่นจ๊ะเอ๋สนุก


หยุดยืนดูการแสดงกันเป็นระยะ คนเยอะเชียว แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีคนเปลี่ยวหัวใจปะปนมายืนด้วยข้างๆ


เสาหินภายในวิหาร เห็นตอนกลางคืนแบบนี้ ทะมึนมากครับ ผมมีความสุขกับความมืดจัง โอ๊ย....หยิกผมทำไม่เนี่ย แน๊ะ ป่าวทะลึ่งนะ ผมพูดว่าทะมึนหรอก.....


เราเดินมาอีกไกล จนมาถึงอัฒจรรย์นั่งชม เฮียก็บรรเลงการแสดงอีกสักพัก เล่าเรื่องโน่นนี่ อุย...เจ็บแขนจัง....

[supergee]

ตรงจุดที่นั่งชมนี้ ห่างจากตัววิหารราวๆ 300-400 เมตรแน่ะครับ ผมตื่นเต้นจนเผลอหลับไปวูบนึง อ้าวไหงงั้น ก้อมันง่วงนี่นา จะโดนหยิกอีกมั๊ยเนี่ย


สฟิงซ์หมอบข้างเสาวิหาร ประดุจดังพี่เป้าที่หมอบข้างใจแฟนเพลง เกี่ยวกันมั๊ยนี่


ทางเข้าสู่กำแพงชั้นที่ 1 จะถูกประดับด้วยตัวสฟิงซ์ นั่งหมอบเรียงราย


อันที่จริงที่เค้ากำลังขุดแต่งอยู่นั้น ถนนที่ประดับด้วยตัวสฟิงค์นั้นจะมีความยาวกว่า 2.6 กิโลเมตรฮ่า


เช้าวันรุ่งขึ้น ก็ลงมาทานอาหารเช้า ขยี้ตาหลายครั้ง นึกว่านั่งอยู่เชียงใหม่ ตัวเอง เราไปดูหลินปิงกันเหอะ

[supergee]

มองออกไป เห็นแม่น้ำปิง เอ๊ย...แม่น้ำไนล์ไกลๆ บริเวณนี้น่าทำตลาดหุบร่มนะครับ


อีนี่จะทอดไข่ให้ชิมก่อนนะ โรตีไว้ก่อน เห็นบังทอดไข่ หลบไปหน่อยครับ จะดูรูปข้างหลัง อย่าบัง อิอิ เล่นคำ


วันนี้เราไปชมฝั่งตะวันตกของแม่น้ำไนล์ที่เมืองลุกซอร์ ผ่านอนุเสาวรีย์แห่งเมมมนอน(Colossi of Memnon) เป็นรูปสลักหินทรายขนาดใหญ่ 2รูป สู ง 20 เมตร เดิมเป็นวิหารฝังพระศพของฟาโรห์อเมนโนฟิสที่ 3 แต่เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงเมื่อ27 ปีก่อนคริสตกาล อีกทั้งมีน้ำท่วมหลายครั้ง ทำให้วิหารพังทั้งหลังเหลือเพียงรูปสลักสองรูปนี้ จะบอกว่าแต่เดิมเนี่ย เขตราชอานาจักรลุ่มแม่น้ำไนล์ทางใต้ของประเทศในสมัยโบราณเรียกว่าอียิปต์บน ซึ่งก็อยู่แถวๆเมืองลุกซอร์นี้ มีเมืองหลวงเรียกว่าเมืองธีปส์ครับ คนโบราณมักสร้างสุสานฝังพระศพฟาโรห์ไว้ที่เมืองธีปส์นี่แหละ


พวกบ้านคนงานที่ไปแอบสร้างไว้ใกล้ภูเขา พวกนี้ยังเชื่อว่ามีสมบัติฟาโรห์อีกมากมายที่ยังขุดไม่พบ เลยไปสร้างที่อยู่ใกล้แหล่งขุดค้นโบราณคดีบนภูเขา แล้วก็แอบขุดหาดูบ้าง ไกด์บอกว่ามีหลายคนก็ยังเจอพวกเครื่องประดับทองคำ อ้าว ยุคตื่นทองยังไม่หมดอีกเหรอเนี่ย Gold Rush เนี่ย ผมก็เคยสัมผัสมาแล้วครับ จะหาว่าคุย เพราะมันคือ...ไอติมถ้วยใหญ่แสนอร่อยไงครับ แหะๆ


แวะมาชมวิหารฮัตเซปซุต (Hatshepsut Temple) ซึ่งเป็นวิหารของฟาโรห์หญิงพระองค์เดียวในราชวงศ์ไอยคุปต์ ทรงครองราชย์ในปีที่1505 - 1484 ก่อนคริสตกาล พระนามฮัตเชปซุต มีความหมายว่า " ยอดขัตติยา” (ข้อมูลขโมยมาจากวิกีพีเดียครับ ไม่ได้จำเก่งแต่อย่างใด) ผมกินเก่งก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งครับ อยากบอกอ่า

[supergee]

ลานจอดรถห่างจากวิหารซักกิโลเมตรนึงครับ เค้าเลยมีรถมารับไปใกล้ๆอีกที ขืนเดินไปก็สุกพอดีครับ เพราะมันร้อนเหมือนยืนทอดกล้วยแขกหน้ากระทะทั้งวัน งั้นแหละ


นอกจากตัวผมเองแล้ว ผมก็สงสารป้ายนี้แหละครับ ตากแดดทั้งวัน ไม่มีใครอ่าน กลัวสุก


ป้ายเค้าบอกว่า “ต้นไม้นี้ นำมาจากหลุมขุดค้นสำรวจของพระนางฮัตเซปซุตที่ได้จารึกเล่าไว้บนผนังวิหาร” พออ่านจบ ทุกคนที่เห็นก็ถามกันเองว่า “จริงรึ?” ผมก็ตอบไปว่า “จริงซิ” ก็ถามกลับว่า “แน่นะ” ผมก็ตอบว่า “อ๋อแน่ซิ” พอแล้วครับ จะต่อว่า “อย่ายั่วนะ” ละเซ่ อิอิ


มาร์กาเร็ตจับกล้องถ่ายรูปเหมือนโดนลวกมือ อ้าวก็มันร้อนจริงๆนี่นา ไปๆ ยูๆ ไปดูวิหารกัน นั่น มือพองเลยนั่น

[supergee]

-เฮเลนจ๊ะ ผมว่าข้าวเหนียวไก่ย่างในเป้ผมมันเหลวหมดแล้วละจ้า ผมรู้สึกร้อนหลังเหลือเกิน
-ใช่ค่ะไมค์ ตอนนี้ฉันก็เหมือนกำลังซาวน่าอยู่ค่ะ อยากเล่นสกีค่ะไมค์ หรือกินหนมปังหวานเย็นน้ำแดงก็ได้ค่ะ ข้าวเหนียวไก่ย่างไม่เอาค่ะ


ข้างบนเขามีการแอบปีนไปหาของมีค่า บางคนก็ตายเพราะขาดน้ำ ส่วนตัวกระผมคงจะตายเพราะขาดรัก แฮ่ะๆ


รูปปั้นฟาโรห์ฮัตเชปชุตในชุดของเทพโอสิริสยืนเรียงหน้าวิหาร


รูปปั้นนกนี่ผมฟังไกด์ไม่ทันฮะ มัวแต่ถ่ายรูปเลยไม่รู้ที่มา เขกหัวตัวเองทีนึง

[supergee]

ภาพบนผนังวิหารยังคงสีสันบาดหัวใจ มาตั้งแต่ 1458 ปีก่อนคริสตกาล จริงรึ จริงซิกันอีกรอบมั๊ยครับ แหะๆ


ยามคนหนึ่งที่เฝ้าวิหาร คอยดูว่าใครยกกล้องถ่ายรูปจะถ่ายก็จะเข้ามาห้าม ผมเลยควักให้ท่านไปราว 10 ปอนด์ ท่านก็ไม่ได้ห้ามผมถ่ายรูปแต่ประการใด ผมก็ให้ความเคารพด้วยการไม่ใช้แสงแฟลชเป็นการขอบคุณที่ท่าน(แอบ)อนุญาตให้ถ่ายครับ เข้าตำรา น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า ข้าพึ่งเอ็ง อันหลังนี่ผมเติมเองคร้าบ


แสงลอดมาโดนผนังวิหาร เห็นภาพเขียนพระนางฮัตเซพซุตบางส่วน สีหมากแดงที่เห็น น่าจะเป็นลักษณะเดียวกับสีตามผนังถ้ำสมัยก่อนประวิติศาสตร์มังครับ ผมเดาเก่งไปเองนะ บอกให้


ออกจากวิหาร ก็มาแวะชมโรงงานทำเครื่องใช้ด้วยหินอลาบาสเตอร์ (Alabaster) ซึ่งจะมีชาวพื้นเมืองมาสาธิตวิธีขุดและกลึงหินอลาบาสเตอร์ที่มีหน้าตาคล้ายหินอ่อนบ้านเรา หินที่ถูกกลึงและแกะแล้วก็จะออกมาเป็นแจกันหรือขวดและของที่ระลึกต่างๆ ซึ่งสมัยก่อนชาวอียิปต์โบราณจะใช้เครื่องใช้ที่ทำจากหินเหล่านี้ใส่เครื่องหอมต่างๆ หรือในพิธีทำมัมมี่ก็จะเอาไว้เก็บเครื่องในของศพที่ทำมัมมี่ แต่ละโหลจะมีอักษรภาพและคำสาปกำกับ ฝาปิดจะเป็นเทพเจ้าองค์ต่างๆ ซึ่งเป็นผู้คุ้มครองเครื่องในเหล่านั้นไว้มิให้ใครเปิดก่อนเวลาอันควร ซึ่งหากถูกเปิดออกจะทำให้มัมมี่ไม่สามารถคืนชีพได้ ผมถ่ายมารูปเดียวครับ เพราะผมจ่ายเงินช่างแกะหินไม่ไหวแล้ว ปากกาก็หมดแล้ว ผมซื้อโคมไฟหินไว้ 2 อัน พอจะจ่ายเงินก็ไม่ยอมขายให้ เพราะคุณพี่บอกว่า ผมให้ราคาถูกไปทั้งๆที่ตอนแรกเป็นคนลดราคาให้ผมเอง ผมก็เลยไม่เอา คุณพี่ก็บอกว่าโอเค ผมก็เลยไม่เอา ยื้อกันอยู่จะผมต้องวิ่งขึ้นรถหนีไป เฮ้อ... boring duck (เซ็งเป็ด) เจงๆ


จากนั้นเราก็แวะมาชมสุสานหุบผากษัตริย์ หรือ Valley of the Kings หุบผากษัตริย์ถูกใช้สำหรับเป็นสถานที่ฝังพระศพฟาโรห์พระองค์ต่างๆอยู่ราว 500 กว่าปีโดยเริ่มตั้งแต่ 1,539 ปีก่อนคริสตกาลจนถึง 1075 ปีก่อนคริสตกาลในรัชสมัยของฟาโรห์รามเซสที่ 11 (Ramesses XI) มีสุสานในหุบเขาแห่งนี้อย่างน้อย 63 สุสาน ผมนำภาพที่ขโมยมาจากเว็บของการท่องเที่ยวอียิปต์มาให้ชมครับ เพราะเค้าห้ามถ่ายรูปในทุกกรณีและต้องฝากกล้องไว้ที่ทางเข้า แต่ผมเห็นว่ามันเป็นที่ๆน่าสนใจมาก เลยขอนำรูปของชาวบ้านมาโพสให้ดูซัก 2-3 รูปนะครับ ท่านที่ยังไม่ได้ไป จะได้นึกออกว่าที่นี่ พลาดไม่ได้จริงๆ

[supergee]

ในแต่ละสุสานที่ขุดลึกลงไปใต้ดินในหุบเขา ก็จะมีบันไดลงไปยังที่ฝังพระศพด้านล่าง รวมทั้งภาพและจารึกเล่าเรื่องบนผนัง มัมมี่พระศพของฟาโรห์ส่วนใหญ่ จะถูกอัญเชิญไปไว้ในพิพิธภัณฑ์เกือบหมดแล้วครับ ตอนลงไปก็อึดอัดเรื่องอากาศหายใจนิดนึง แต่มาแล้ว ต้องดูให้คุ้ม ไหนๆก็วางมวยกันมาตั้งแต่แรกแล้ว


ในแต่ละอุโมค์ของสุสาน มีจารึกชนิดที่ทำให้ผมธาตุไฟแตกเลยทีเดียว


การชมหุบผากษัตริย์นั้น หลังจากซื้อบัตรเข้าชมแล้ว เราสามารถเลือกชมหลุมฝังพระศพได้ 3 แห่ง ซึ่งส่วนใหญ่พวกเราจะเลือกเอาที่เดินใกล้ๆ เพราะมัน Code จะร้อนเลยครับ แต่มีหลุมฝังพระศพฟาโรห์ หมายเลข 62 ที่มีชื่อเสียงมากนั่นคือ ฟาโรห์ตุตันคาเมนหรือ ทุตอังค์อามุน อันเป็นที่พิเศษที่ต้องเสียค่าเข้าชมเพิ่มอีก 100 ปอนด์ มัมมี่พระศพของพระองค์ยังคงถูกเก็บรักษาไว้ที่นี่ ผมจึงตัดสินใจซื้อบัตรเข้าไปดูครับ พระศพถูกแยกนำมาจัดแสดงในโลงกระจกข้างๆหลุมฝังพระศพของพระองค์ดังที่เห็นในรูปนะครับ (ภาพจาก www.touregypt.net) ผมคัดลอกข้อมูลมาจากวิกีพีเดียบางส่วนที่น่าสนใจครับ เค้าบอกว่า วันที่ 4 พฤศจิกายน 1922 โฮเวิร์ด คาร์เตอร์(Howard Carter) ชาวอังกฤษค้นพบสิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดในโลก พวกเขาเป็นคนแรกที่เข้าไปในสุสานของตุตันคาเมนในรอบ 3,000 ปี ในห้องที่พวกเขาพบเต็มไปด้วยทองคำและของมีค่ามากมาย ซึ่งเจ้าของของสิ่งมีค่าเหล่านี้คือฟาโรห์หนุ่มที่มีพระนามว่าตุตันคาเมนนั่นเองและเหนือสุสานนี้มีข้อความอักษรอียิปต์โบราณซึ่งแปลได้ว่า "มัจจุราชจะมาสู่ผู้ซึ่งรบกวนการบรรทมของฟาโรห์”

ฟาโรห์ตุตันคาเมนสวรรคตอย่างฉับพลันโดยไม่ทราบสาเหตุ ทั้งๆ ที่ยังมีพระชนมายุยังไม่ครบ 19 ชันษา ไม่กี่เดือนหลังจากการเปิดสุสานตุตันคาเมน เปิดเมื่อปี 1922 ผู้ร่วมพิธีเปิดในวันนั้นเสียชีวิตไป 22 คน ด้วยเหตุการณ์ลึกลับและหาคำอธิบายไม่ได้ทำให้เชื่อกันว่า ความตายเหล่านั้นเกิดขึ้นเพราะฤทธิ์คำสาป


ในช่วงบ่ายที่เมืองลุกซอร์ เราก็กลับมาชมมหาวิหารคาร์นัคในภาคกลางวันอีกครั้ง นั่นสฟิงซ์หมอบเมื่อคืนไง ตัวเอง


ขาวและดำ สวนทางกันเสมอ ตัวเองว่ามั๊ย? เราเคยสวนกันบ้างหรือเปล่าอ่า?


ลูกชายของซาร่าห์และจอร์ชกำลังทึ่งกับรูปสลักของฟาโรห์รามเสสที่ 2 ที่ยืนเฝ้าวิหารด้านใน

[supergee]

และก็มาปวดหัวอีกทีตอนเดินผ่านส่วนที่เรียกว่า ไฮโปสไตล์ฮอลล์ ( Hypostyle Hall ) เป็นบริเวณที่มีการวางเสาขนาดใหญ่ ประดับหัวเสารูปดอกปาปิรุสแบบพื้นที่ส่วนนี้กว้าง 6,000 ตารางเมตร เสามีเส้นรอบวงถึง 10 เมตร รวมจำนวนเสาทั้งหมด 134 ต้น สร้างด้วยการสกัดสลักหินทรายเป็นท่อนต่อกัน ตั้งค้ำคานหินขนาดใหญ่ รอบเสาประดับด้วยภาพแกะสลักร่องลึกลงสีภาพภารกิจของฟาโรห์ทั้งเรื่องศาสนาและสงครามบนหัวเสา แหม...จะไม่ให้ปวดหัวได้ยังไงกัน จริงป่ะครับ


ถัดจากกำแพงเข้าไป จะพบ Central Court เป็นลานที่สามารถมองเห็นเสาหินสี่เหลี่ยม หรือที่เรียกว่าเสาโอเบลิสก์ (obelisk) เดิมจะตั้งเอาไว้ 4 ต้น ปัจจุบันเหลือเพียงต้นเดียวที่แกะสลัก เป็นฝีมือการสร้างของฟาโรห์แห่งราชวงศ์ที่ 18 สูง 23 เมตร น้ำหนักราว 143 ตัน สร้างด้วยหินแกรนิตสีชมพูจากเมืองอัสวาน วิหารคาร์นัคเป็นโบราณสถานที่มีนักท่องเที่ยวไปเยือนมากเป็นอันดับ 2 รองจากพีระมิดแห่งกีซา เค้าบอกมาครับ


เข้ามาดูเสาใกล้ๆ จะเห็นว่าเป็นการสลักหินทรายเป็นท่อนต่อกัน ตั้งค้ำคานหินขนาดใหญ่อยู่เหนือเสาสูง 23 เมตร จ๊ะเอ๋....ตัวเองไปแอบเค้าอยู่ตรงไหนเนี่ย....มาถึงตรงนี้ ทำให้นึกถึง MV ของพี่ใหม่ นานมากแล้วที่ยกกองมาถ่ายทำกันถึงวิหารคาร์นัค วันก่อนน้องป้าเอ๊ะส่งมาให้ผมดูครับ ผมเลยส่งให้เพื่อนๆดูอีกที ยิ่งได้ฟังเพลงนี้ เนื้อหามันช่างโดนใจกับความรู้สึกระหว่างเที่ยวอียิปต์เจงๆ ลองฟังดูดิครับ สงสัยพี่ใหม่ไปอียิปต์แล้วรู้สึกเหมือนผมเลยร้องเพลงนี้ เอ้าเรามาย้อนอดีตนิดนึง ตอนนั้นหลายคนอาจจะยังเป็นวุ้นอยู่เลย ส่วนผมก็กำลังนัดเด็กโดดเรียนเดินหยามคร้าบ อิอิ





วิหารคาร์นัคถือว่าเป็นสิ่งก่อสร้างมหัศจรรย์ของอียิปต์ ใช้เวลาก่อสร้างยาวนาน โดยมีฟาโรห์ถึง 30 พระองค์ร่วมกันก่อสร้างวิหารแห่งนี้เพื่อบูชาเทพเจ้า ผมหลงรักประวัติศาสตร์อียิปต์โดยไม่รู้ตัว แต่ถึงกระนั้น ก็ยังเป็น”รักในรอยแค้น” คร้าบ เอิ้กๆๆๆๆ


ใกล้ค่ำ ก็กลับมาตัวเมืองลุกซอร์ บางคนก็เรียก ลักซอร์ ตามใจครับ แล้วแต่ว่าท่านใช้สบู่ยี่ห้ออะไร อย่าหยิบเอา วิกซอล มาใช้ก้อแล้วกัน


ไฟประดับก็เริ่มเปิดส่องวิหาร ขณะที่ไฟในทรวง ก็เริ่มมอดลง

[supergee]

ลานด้านหน้าวิหารลุกซอร์ ที่มีอายุกว่า 3,400 ปีแล้ว จะมองเห็นเสาโอเบสิสก์ ( Obelisk ) ที่ตั้งโดดเด่น 1 ต้นอยู่ทางด้านหน้าของตัววิหาร ดูเหมือนจะเป็นสัญลักษณ์ควบคู่กับวิหารแห่งนี้


ความหมายของเสานี้คือ ชีวิต ความสว่าง และความรุ่งโรจน์ ซึ่งปกติแล้วจะวางเสานี้ไว้เป็นคู่ แต่ปัจจุบันนี้เสาโอเบลิสก์ อีกต้นหนึ่งนั้น ถูกนำไปตั้งอยู่ที่ Place de la Concorde ในกรุงปารีส โดยเสาโอเบลิสก์อีกต้นนั้นถูกขนย้ายไปยังประเทศฝรั่งเศสเพื่อเป็นของขวัญแก่ประเทศฝรั่งเศสในสมัยของโมฮาเหม็ดอาลีดาชา ( Mohamed Ali Dasha ) ในปี ค.ศ.1831 ซึ่ง ใช้เวลาเดินทางถึง 3 ปี แลกกับนาฬิกาใหญ่ที่ปัจจุบันตั้งอยู่ที่วิหารสุเหร่า Mosque of Mohamed Ali ในกรุงไคโร หลายคนที่มาเห็นก็ซุบซิบกันว่าไม่คุ้มเลยเพ่


พระพักตร์ฟาโรห์รามเสสที่ 2 หนึ่งในฟาโรห์ที่บูรณะวิหารแห่งนี้ และเสาโอบิลิสก์ต้นที่ยังเหลืออยู่ ผมแหงนมองจนเมื่อยคอ สวยจังเลยตัวเอง วิหารนะฮะ อ๊าก...เจ็บ อย่าหยิกดิ



มองไปที่ขอบฟ้าตรงสุดวิหารอีกด้าน เห็นพระจันทร์เสี้ยวให้เสียวในอารมณ์ เล็บไม่งอก ขนไม่ขึ้นฮะวันนี้



บริเวณห้อง Great Court ของรามเสสที่ 2 ถูกประดับด้วยเสาคู่เรียงราย เขาประดับไฟชวนตื่นเต้น สองคนนั้นพอเห็นผม ก็ตรงเข้ามาขอปากกาทันที แต่ปากกาผมมันก็หมดไปนานแล้ว เหลือแต่ "ปากร้าย" ของผม จะเอามั๊ย หา....

[supergee]

ตอนกลางคืน เค้าประดับไฟสวย คนเลยคึกคัก พูดแล้วผมว่าคนกับแมงเม่านี้ พอๆกันนะครับ เรื่องบินเข้าหาไฟเนี่ย อย่างผมนี่ไง ยังบินเข้าหาคุณได้เลย :-)



ทางเดินเข้าสู่ห้องถัดไป มีรูปแบบการวางเสาคล้ายคลึงกับวิหารคาร์นัค แต่ที่นี่จะมีเพียงข้างละ 7 ต้น สูง 21 เมตร หัวเสาทรงดอกปาปิรุสบาน บนยอดเสามีคานหินแท่งใหญ่วาดพาดต่อกันทุกต้นเสา เดินๆนึกว่าเอเธนส์อีกแล้ว เค้าฉายไฟแบบนี้ดูสวยจัง



งานจารึกภายในวิหารนี่ Not play play (ไม่ใช่เล่นๆ) เลยครับ



เมื่อเดินมาสุดทาง มองย้อนกลับไป ผมอยากจะนึกภาพให้ออกนะครับว่าตอนที่วิหารสร้างเสร็จใหม่ๆ มันจะงดงามเช่นไร ขนาดเท่าที่โลกปัจจุบันได้เห็นอยู่นี้ คนอย่างผมก็แทบจะบ้าไปอยู่แล้ว เรื่องอื่นๆผมบ้ามานานแล้ว แต่เรื่องอียิปต์เนี่ย เพิ่งบ้าคร้าบ



ดูวิหารเสร็จก็ออกมาเดินเล่น เห็นร้านขายของหลายแห่งติดป้ายบอกนักท่องเที่ยวว่า "No hassle" ซึ่งหมายถึงร้านนี้เนี่ย เค้าไม่สร้างความรำคาญให้ตัวเองนะ บอกให้ ประมาณไม่ตื้อ ไม่ก่อกวน ฯลฯ แต่พอลองเข้าไป ก็อยากจะต่อยหน้าตัวเองทุกที เพื่อนผมเข้าไปร้านนึง บังปิดร้านล๊อคเลย และก็เปรยๆว่า ถ้าไม่ซื้อ ก็ออกไม่ได้ เพื่อนเลยโทรเรียกพวกเราให้เอาตำรวจมาช่วย เราเลยลองไปทุบประตูดูก่อน บังก็เปิดให้นะ แต่ด่าเช็ดเลยฮะ ต่างคนต่างลุยภาษาของตัวเอง พออารมณ์โกรธถึงที่สุด พวกเราก็หัวเราะก๊ากออกมาซะงั้น แบบขำตัวเองครับ ไม่เครียดหรอกครับ แต่แค้น อิอิ

[supergee]

นี่ก็อีกร้านนึง ตะโกนออกมานอกร้านว่า One Dollar!!! พอถามราคาก็แพงจัง ก็เลยถามว่าไหนล่ะ วันดอลล่าร์ เฮียท่านก็บอกว่าไม่มี นั่นมันเป็นวิธีการเรียกลูกค้าต่างหาก เออ...หยั่งงี้ก้อมีด้วยแฮะ มาอียิปต์ จะเห็นป้ายร้านค้ามีคำว่าNo hassle กำกับเสมอ พี่ไทยพอเข้าไปเมื่อไร หน้าก็จะแดง และมีควันพวยพุ่งออกจากหูทั้งสองข้างดัง ปี๊ดดดดดดดดด หากนึกภาพตามได้ จะสนุกมากครับ



วันนี้เรานั่งเครื่องกลับไคโรครับ สนามบินลุกซอร์ตั้งอยู่กลางทะเลทราย ดูเง๊าเหงา มาม๊ะ มาซบไหล่พี่เหอะ



Bus gate พาเรามาที่เครื่อง ถึงจะมีโมโหบ้างตามเรื่อง แต่ผมก็อิ่มใจและคิดถึงเมืองลุกซอร์มากครับ



ตอนเดินไปขึ้นเครื่อง ทำไมผมอยากกินเย็นตาโฟมัลลิการ์ก้อไม่รู้ดิแฮะ เกี่ยวกันมากเลย



เครื่องบินลำเท่านี้ อยากรู้จังว่าตอนที่อียิปต์แอร์ซื้อมานั้น กล่องที่ใส่จะใหญ่ขนาดไหนกัน บร้า.... คิดอะไรเนี่ย สงสัยจะบ้าโมเดลเกินนะเรา



กลับมามองอาคารผู้โดยสารที่มีรูปร่างเหมือนสก็อตไบร์ทขนาดยักษ์ .....คิดได้นะเรา

[supergee]

เครื่องขึ้นแล้ว เห็นรอยต่อระหว่างพื้นที่เพาะปลูกกับทะเลทราย



แม่น้ำไนล์เหนือเมืองลุกซอร์ บริเวณใกล้แม่น้ำเขี๊ยว เขียว คนที่นั่งใกล้ผมก็หิ๊วหิว



อียิปต์มีพื้นที่สีเขียวที่คนอยู่ได้เพียง 10 เปอร์เซ็นต์ ที่เหลือเป็นทะเลทราย โดยที่พื้นที่สีเขียว จะอยู่ขนานไปกับแม่น้ำไนล์เท่านั้น สมดังคำกล่าวของเฮโรโดตุสนักปราชญ์ชาวกรีกที่กล่าวไว้ว่า “อียิปต์คือของขวัญจากแม่น้ำไนล์” ผมเห็นภาพนี้ก็อึ้งไป นึกถึงคำพูดที่ตัวผมเองเคยกล่าวไว้....."คุณคือของขวัญของผม" (วี๊ด วิ่ว......คารมนะตัวเอง)


แม่น้ำไนล์และทะเลทรายยังคงขนานไปตามเส้นทางบินราวๆ 1.20 ชั่วโมง เห็นภาพอย่างนี้แล้วรักเมืองไทยขึ้นอีกมาก เพราะเรามีแต่ความอุดมสมบูรณ์ ทั้งๆที่เราทะเลาะกัน เอ๊ะไงนี่


แจกน้ำส้มให้กล่องนึง อ่านไม่ออก แต่เข้าใจว่าเป็นน้ำส้ม เออ เรานี่ก้อฉลาดแฮะ