146 replies to this topic

[MassBoy]

Advertisements

หลังจากดูหนังเสร็จไปสักสองสามเรื่อง เราก็อยู่เหนือมหาสมุทรแปซิฟิกอันกว้างใหญ่ พอผมไม่มีอะไรทำ เห็นทีผมคงต้องไป "ตีท้ายครัว" ซะแล้ว

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

เหล่า F/A ที่ Galley ท้ายเครื่องก็น่ารักมากครับ ผมขอถ่ายรูปก็ยอมมาเป็นนางแบบให้ผม พร้อมกับคุยกันตามประสาคนที่ต้องจากบ้านมาไกลๆ ครับ ใครเคยมีประสบการณ์ต้องจากบ้านมาไกลๆ นานๆ จะเข้าใจดี

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

หลังจากมาล้างผลาญที่ท้าย Galley ด้วยบะหมี่น้ำ แซนด์วิช และกล้วยแล้วก็ได้เวลากลับคอก เอ้ย ที่นั่งตัวเองอีกรอบ ไม่มีอะไรทำก็นั่งเล่นเกมส์หรือฟังเพลงฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ ครับ

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

ในขณะที่เครื่องกำลังปักหัวลงมุ่งหน้าสู่มลรัฐแคลิฟอร์เนีย ช่วงเวลาระทึกขวัญก็ใกล้เข้ามา

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

และแล้วกัปตันก็เริ่มเปิด mood light สีแดง เตรียมปลุกผู้โดยสารขึ้นมาเพื่อเสริฟอาหารอีกมื้อครับ

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

แอบส่องข้างนอกซะหน่อย

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

ได้อาหารมาอีกมื้อแล้วครับ มื้อนี้จะเป็นอะไรหนอ

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

คือสิ่งนี้ครับ "บะหมี่หมูแดงและเห็ดอิชิตาเกะ"

น่าทานไหมครับ

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

ทานข้าวเสร็จเรียบร้อยบรรดา F/A ที่ทำงานกันอย่างขยันขันแข็งก็เก็บจาน พร้อมกับเริ่มเดินแจกเอกสารเข้าเมืองของสหรัฐอเมริกา

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

ขณะนั้น ประมาณสองชั่วโมงก่อนเครื่องลง ท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนสี บ่งบอกว่าราตรีกำลังจะมาเยือนแล้ว

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

ผมเองก็นั่งมองอย่างสบายใจ เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น (เพราะตอนนั้นผมก็คิดว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ)

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

ใกล้แล้วละครับ

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

ทันทีที่เครื่องเริ่มบินเข้าแผ่นดินแคลิฟอร์เนีย ก็มีการประกาศตามปกติว่าเราจะถึงที่หมายในเวลา บลา บลา บลา พร้อมกับให้ผู้โดยสารทุกท่านนั่งรัดเข็มขัด ปรับพนักที่นั่งให้ตั้งตรง เก็บโต๊ะหน้าที่นั่ง บลา บลา บลา อ้าว ก็ฟังดูปกติดีนี่หน่า

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

และแล้วก็เริ่มเห็นแสงไฟระยิบระยับของย่านชานเมืองลอสแองเจลิส มหานครอันดับสองของสหรัฐอเมริกา พร้อมกับถนนที่ตัดเป็นสี่เหลี่ยมอย่างเป็นระเบียบ

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

Cabin crew prepare for landing

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

และแล้วเครื่องก็ลงแตะพื้นรันเวย์ของท่าอากาศยานนครลอสแองเจลิสราวครึ่งชั่วโมงก่อนกำหนด ทันใดนั้นเครื่องบินก็ไปจอดนิ่งอยู่ที่แห่งหนึ่ง ตอนแรกผมก็เข้าใจว่าเป็นช่วงเวลาที่เครื่องบินลงกันเยอะ เลยต้องรอประสานงานกับเจ้าหน้าที่ภาคพื้นดินนานหน่อย แต่รอแล้วรอเล่า เวลาผ่านไปยี่สิบนาที ประตูก็ยังไม่เปิดออก จนผู้โดยสารหลายคนเริ่มบ่นกันพึมพำว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังจากนั้นพอผมมองออกไปนอกหน้าต่าง ก็เห็นรถตำรวจรถดับเพลิงนับสิบวิ่งเข้ามาบริเวณแถวๆ ที่เครื่องพวกเราจอดอยู่ มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลซักอย่างแน่ๆ

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

เวลาผ่านไปยี่สิบกว่านาทีหลังเครื่องจอดนิ่งสนิท ประตูเครื่องก็เปิดออก ไม่ได้มีการ taxi ไปที่ไหนอีก ทุกคนก็ลุกออกไป และบรรดา F/A ก็ทำหน้าที่ตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

ผมเองตอนนั้นก็คิดว่าคงเป็นการตรวจเช็คตามปกติมั้ง คงไม่มีอะไรหรอก ก่อนออกไปก็เลยขอถ่ายชั้น Royal Silk มาเป็นบุญกล้องซักหน่อย

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

พอลงบันไดเครื่องมาผมก็เริ่มเอะใจแล้ว เอ.... ในอเมริกาเครื่องไม่ค่อยจอด bus gate น้า แถมตอนลงบันไดปุ๊บก็เจอตำรวจมายืนเรียงแถวกันข้างล่างบันไดจนกระทั่งถึงรถบัสเลย ตอนรถบัสออกก็มีตำรวจสองคนคอยคุมต่อคันด้วย ตอนนี้ผมเองก็ชักหวั่นๆ ซะแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นหนอ

และพอรถบัสออกตัว ผมก็มองไปรอบๆ พบว่าบริเวณที่เครื่องเราจอดไม่ค่อยมีใครมาจอดเป็นเพื่อนเลย แถมอยู่ไกลอาคารผู้โดยสารหลักเป็นโยชน์ พอมาถึงแล้วผู้โดยสารบนรถบัสทุกคนก็ถูกปล่อยให้ยืนให้นั่งบนบัสที่ขนพวกเรามาจากเครื่องบินเป็นชั่วโมง ย้ำครับ เป็นชั่วโมง จนผู้โดยสารหลายคนก็คุยกันเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ บรรดาคนไทยใน LA ก็คุยกัน พร้อมกับบอกผมว่า บินเส้นทางนี้กับการบินไทยประจำมาหลายปี ก็ไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย

หนึ่งชั่วโมงกว่าๆ บนรถบัสผ่านไป เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ปล่อยให้พวกเราลงไปครับ แต่เหตุการณ์ยังไม่จบแค่นี้...

Attached Thumbnails

• 

[MassBoy]

พอมาถึงอาคารผู้โดยสารแล้วพวกเราก็เหมือนกับถูกต้อนรับอย่างดีจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทางเดินของผู้โดยสารการบินไทยไฟลท์นี้คดเคี้ยวกว่าที่ควรจะเป็น เพราะถูกกั้นด้วยเครื่องกั้นตลอดเส้นทาง และมีเจ้าหน้าที่ตำรวจยืนคุมอยู่ทุกจุด พวกเราเดินวนไปเวียนมามากกว่าความจำเป็น และแล้วพวกเราก็มาหยุดอยู่ที่ "ห้องเย็น" ที่แยกออกจากส่วนอื่นๆ ของสนามบินโดยสิ้นเชิง ผู้โดยสารทั้งหมด รวมถึงลูกเรือของเที่ยวบินนี้ ล้วนแล้วแต่ถูกกักตัวเอาไว้ในห้องเย็นนี้ทั้งสิ้น

ก่อนจะถึงห้องเย็น สัมภาระ carry on ของผู้โดยสารทุกคนก็ถูก scan อีกรอบหนึ่ง ไม่ต่างอะไรกับตอน scan carry on ก่อนขึ้นเครื่องเลย

ผู้โดยสารหลายคนก็บ่นพึมพำว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้โดยสารที่ต้องต่อเครื่องเริ่มออกมาคุยกับลูกเรือว่าแล้วเครื่องที่ผมต้องต่อล่ะจะทำยังไง ผมเห็นมีแอร์ของ AA คนนึงโดยสารมากับเที่ยวบินนี้ด้วย แล้วเขาต้องไป on duty ที่ ORD ตอนเช้า เห็นเขาร้องไห้เลยทีเดียวเพราะกลัวไปไม่ทัน

ผมเองก็ได้โอกาสลองไปถามบรรดาลูกเรือ บรรดาลูกเรือก็ได้แต่ส่ายหน้าบอกว่าไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น แม้แต่คุณกัปตันก็บอกว่าบินมาเป็นสิบๆ ปีก็เพิ่งจะเคยเจออะไรแบบนี้นี่แหละ

ในห้องเย็นนี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจยืนคุมทางออกทั้งสองทางเอาไว้ไม่ให้ใครออกไปไหน แต่เริ่มเปิดให้ผู้โดยสารที่ต้องการใช้ห้องน้ำได้ใช้ห้องน้ำ ในขณะเดียวกัน โทรศัพท์มือถือเป็นสิ่งต้องห้ามที่นี่ เจ้าหน้าที่สั่งให้ทุกคนในนี้ปิดโทรศัพท์มือถือทั้งหมด ทำให้ผู้โดยสารบ่นกันพึมพำ

หนึ่งชั่วโมงครึ่งผ่านไป ทางสนามบินเริ่มเอาน้ำขวดมาแจก ผู้โดยสารที่เหนื่อยและอิดโรยจากการเดินทาง 16 ชั่วโมงจากกรุงเทพมาแล้ว พอเห็นขวดน้ำก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง เพราะหนึ่งชั่วโมงครึ่งที่ผ่านมาในห้องเย็น บวกกับอีกชั่วโมงบนรถบัส เจ้าหน้าที่สั่งไม่ให้ทำอะไรเลย พวกเราก็ทำได่้อย่างเดียวคือนั่งรอ

สิบห้านาทีหลังจากเริ่มแจกน้ำ เจ้าหน้าที่ก็มาแจ้งว่าเราจะทยอยปล่อยผู้โดยสารออกไปยัง ตม. เร็วๆ นี้ ทุกคนปรบมือกันลั่นห้องเย็นด้วยความดีใจ

อีกสิบห้านาทีต่อมา ผมก็ได้ออกจากห้องเย็นไปยัง ตม. เสียที หลังจากที่เสียเวลาไปเกือบสามชั่วโมง!! และ ตม. ที่นี่ปั๊มให้ผมผ่านไปอย่างง่ายดาย เทียบกับสี่ปีที่ผ่านมาที่ชิคาโกแล้ว ครั้งนี้ผมเข้าอเมริกาได้สบายมากๆ พอผ่านศุลกากรไปได้ก็ได้เวลารับกระเป๋า

"จบซะทีนะ" ผมคิด

Attached Thumbnails

•