146 replies to this topic

[MassBoy]

Advertisements

รีวิวนี้เป็นภาคต่อของรีวิว [FD3365-TG662] ไปเที่ยว Expo 2010 กับ MassBoy กันเถอะครับ หากยังไม่ได้รับชม หรือเคยรับชมแล้วแต่เจอปัญหาโหลดรูปช้า สามารถกลับไปรับชมได้ตามปกติแล้วนะครับตามลิงค์ด้านล่างนี้

http://www.hflight.n...แถม-royal-silk/

เที่ยวเองแบบนี้ก็ดีอย่างนะครับ ตรงที่เราสามารถทำอะไรได้ตามใจ ไม่ต้องรอเพื่อนร่วมกลุ่มทัวร์ที่บางทีอาจมัวแต่ทำโน่นนี่จนทำให้เสียงาน ไม่ต้องทนถูกพาไปยังสถานที่ที่บริษัททัวร์มีส่วนได้ส่วนเสีย (โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรงงานหยกหรือโรงงานบัวหิมะ) และสามารถกำหนดสถานที่เที่ยวที่กินที่พักได้ตามใจ นี่แหละครับอิสระของการเดินทางเอง

แต่การเดินทางเองในจีนมีอุปสรรคที่สำคัญอย่างหนึ่ง ก็คือภาษาครับ คนที่นี่แทบจะไม่พูดอังกฤษกันเลย หรือหากอยากนั่งรถเมล์ก็ต้องรู้ภาษาจีน เพราะป้ายรถเมล์ในจีนส่วนมากมีแต่ภาษาจีนเท่านั้น หรือหากต้องการขึ้นแท็กซี่ก็หาแท็กซี่พูดอังกฤษได้น้อยมาก หากพูด อ่าน หรือเขียนจีนไม่ได้จะทำให้การเที่ยวยากกว่าปกติพอสมควร แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยครับ โชคดีที่ว่าผมยังพอพูดจีนได้บ้าง แม้ว่าผมจะเรียนมาแล้วสองปี และผมก็ส่งความรู้ส่วนใหญ่คืนกลับอาจารย์ไปเกือบหมดแล้ว แต่ก็ยังพอสื่อสารกันรู้เรื่องครับ

แต่เวลาแห่งความสุขไม่เป็นนิรันดร์ และงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ต้องเดินทางกลับแล้วละครับ

[MassBoy]

ก่อนจะไปถึงรีวิว ขอท้าวความไปถึงรีวิวที่แล้วนิดนึงนะครับ หลังจากเสร็จจากการเที่ยวที่เซี่ยงไฮ้ ก็ได้เวลาที่จะเดินทางขึ้นเหนือมายังกรุงปักกิ่ง จีนเดี๋ยวนี้ไม่ธรรมดานะครับ รถไฟที่วิ่งระหว่างเซี่ยงไฮ้กับปักกิ่งเดี๋ยวนี้เป็นหัวกระสุนแล้ว เมื่อสองปีที่แล้วที่ผมนั่งยังเป็นหัวรถจักรไฟฟ้าธรรมดาอยู่เลย (แต่แค่นี้จีนก็นำรถไฟพี่ไทยไปหลายช่วงตัวแล้ว) และสถานีต้นทางของรถนอนพิเศษสายนี้คือสถานีเซี่ยงไฮ้หงเฉียวครับ ซึ่งอยู่บริเวณเดียวกับท่าอากาศยานหงเฉียวของเซี่ยงไฮ้เลย ทางการจีนหวังจะให้ย่านหงเฉียว (ภาษาไทยแปลว่าสายรุ้ง) ของเซี่ยงไฮ้เป็นศูนย์กลางการขนส่งมวลชนทุกชนิด ตั้งแต่รถเมล์ รถแท็กซี่ รถบัสระหว่างเมือง รถไฟใต้ดิน แมกเลฟส่วนต่อขยาย เครื่องบินในประเทศและนานาชาติ และรถไฟความเร็วสูงระหว่างเมืองครับ เห็นแบบนี้แล้วพี่ไทยอายเขาหรือเปล่าเนี่ย

[MassBoy]

ตู้นอนประเภท soft sleeper (หร่วนโว่เชอ) ครับ รถไฟนอนในจีนจะมีสองประเภทใหญ่ๆ คือ Hard sleeper (ยิ่งโว่เชอ) กับ Soft sleeper (หร่วนโว่เชอ) แบบแรกจะแบ่งตู้รถไฟเป็นโซนๆ ไม่มีประตู โซนนึงจะมีเตียงนอนหกเตียง แบ่งเป็นข้างละสามเตียงบน กลาง ล่าง มีทางเดินยาวริมหน้าต่างรถไฟด้านหนึ่ง ส่วนแบบหลังก็จะคล้ายๆ แบบแรก แต่มีแค่สี่เตียงและมีประตูปิดเพิ่มความเป็นส่วนตัว บนรถด่วนหัวกระสุนสู่ปักกิ่งจะไม่มีตู้นอนประเภท Hard sleeper เลยครับ และจองยากมากหากไม่ได้อยู่จีน ทางเดียวที่จะจองได้คือต้องให้โรงแรมหรือเอเยนต์ขายตั๋วในเมืองจีนจองให้เท่านั้นครับ

แต่ถ้าเป็นรถนั่งท้องถิ่นขบวนไม่ไกล เราสามารถจองเองที่สถานีรถไฟได้เลยครับ

[MassBoy]

ล้อหมุนออกจากสถานีตรงเวลาเป๊ะ ไม่มีเละเทะเหมือนบ้านเรา ทีวีส่วนตัวก็มีให้ดู และดูได้จริงๆ นะครับ มี Toy Story ดูด้วย ทุกเตียงจะมีทีวีส่วนตัวแบบนี้หมดเลยครับ มีให้เลือกดูได้หลายช่องพอสมควร

[MassBoy]

สนนราคารถไฟนี้จากเซี่ยงไฮ้ถึงปักกิ่งก็เป็นดังนี้ครับ เตียงบน 655 หยวน เตียงล่าง 730 หยวนครับ ก็ประมาณสามพันกว่าบาท ผมถือว่าราคานี้ไม่แพงเลยกับรถไฟหัวกระสุนที่วิ่งเร็วสูงสุดถึง 250 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ในระยะทาง 1400 กว่ากิโลเมตร และถึงปลายทางตรงเวลา เทียบกับบ้านเราแล้วต่างกันราวฟ้ากับเหวจริงๆ ครับ

มาถึงปักกิ่งก็ต้องมาเที่ยวบิ๊กทรีของเมืองนี้ครับ เริ่มจากจัตุรัสเทียนอันเหมินและพระราชวังต้องห้าม

วันนี้ปักกิ่งอากาศดีเหลือเกิน น้อยนักนะครับที่จะเห็นฟ้าเป็นฟ้าแบบนี้ที่ปักกิ่ง หาดูได้ยากครับ เพราะมลพิษในอากาศทำให้เกิดหมอกควันปกคลุมอยู่ทั่วเมืองนั่นเอง

[MassBoy]

ต่อกันด้วยหอบูชาสวรรค์เทียนถาน

[MassBoy]

และตบท้ายด้วยกำแพงเมืองจีนครับ

[MassBoy]

อย่างว่าแหละครับงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา วันเวลาแห่งความสุขไม่ยืนยาว สุดท้ายก็ถึงเวลาต้องจากลาปักกิ่งแล้วครับ สามวันในปักกิ่งนี้น่าประทับใจเกินกว่าที่ผมคิดไว้มาก ทั้ง hostel ที่อบอุ่นและน่ารัก ทั้งที่เที่ยวที่กิน ไม่รวมประสบการณ์การต่อราคาสินค้าในเมืองจีน หากใครมาถึงจีนแล้วไม่ได้ลองต่อราคาสินค้าที่ระลึกกับพ่อค้าแม่ค้าจีนแล้ว ถือว่ายังมาไม่ถึงครับ

วันนี้เราจะเดินทางสู่ท่าอากาศยานนานาชาตินครหลวงปักกิ่ง (เป่ยจิงโช่วตูกว๋อจี้จีฉ่าง) ด้วย Airport Express ที่สร้างเสร็จเมื่อสองปีที่แล้วทันโอลิมปิกพอดีครับ ค่าโดยสารไม่แพงครับ แค่คนละ 25 หยวนเท่านั้นเอง ขึ้นรถได้ที่สถานี Dongzhimen (ตงจือเหมิน) รถไฟใต้ดินสาย 2 และ 13 ครับ

[MassBoy]

ภายในรถดูดีมีสกุลมากๆ

[MassBoy]

บัตรโดยสารแอบดูเก่าไปนิดนะครับ

[MassBoy]

ไม่ถึง 20 นาทีเราก็เดินทางมาถึงอาคาร 3 ของท่าอากาศยานนานาชาตินครหลวงปักกิ่งแล้วครับ

รถ Airport Express จะต่างกับรถด่วนสนามบินอื่นๆ ตรงที่เจ้านี้จ่ายไฟฟ้าให้กับตัวรถด้วยรางที่สาม ไม่ใช่ overhead wire เหมือนเจ้าอื่นๆ รวมถึง Airport link ของบ้านเราด้วยครับ

[MassBoy]

ตัวรถไฟก็รู้สึกจะสร้างโดย Bombardier ของแคนาดาครับ ผมว่าเจ้านี้ก็ทำรถไฟสวยน่าใช้ดีนะครับ ทำไมพี่ไทยเราต้องยืดติดแต่กับของซีเมนส์ด้วยผมก็ไม่เข้าใจ

[MassBoy]

ท่าอากาศยานนานาชาติปักกิ่งนี้ปัจจุบันเป็นท่าอากาศยานที่คับคั่งสุดในเอเชีย แซงหน้าฮาเนดะที่โตเกียวไปเรียบร้อยโรงเรียนพี่จีนแล้ว อาคารนี้ก็เป็นอาคารสนามบินที่ใหญ่ที่สุดในโลก แซงหน้าส่วนต่อขยายของฮ่องกงและสุวรรณภูมิของเราไปแบบฉิวเฉียด ออกแบบโดย Sir Norman Foster เจ้าเก่าที่ออกแบบสนามบินเช็กลับก๊อกที่ฮ่องกงนั่นแหละครับ

[MassBoy]

ออกแบบได้โอ่โถงและแสดงความเป็นจีนอย่างเต็มที่ครับ

[MassBoy]

ภาษาอีสานคงต้องอุทานกันว่า "ป๊าดติโถ้" กันเลยทีเดียว

[MassBoy]

มาเร็วไปนิด เคาน์เตอร์เช็คอินของเรายังไม่เปิดเลย ให้พี่ SK เขาไปก่อนค่อยเป็นคิวเราครับ

[MassBoy]

ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วหลังจากขนมปังปิ้งทาแยมและแตงโมที่โฮสเทลแจกให้เป็นอาหารเช้าเริ่มหมดฤทธิ์ ได้เวลาต้องหาอะไรเติมท้องเป็นครั้งสุดท้ายบนแผ่นดินจีนแล้ว

[MassBoy]

แล้วก็มาลงเอยที่ร้านอาหารไทยชื่อ "พริกไทย" ครับ อาหารแพงจริงๆ ไข่เจียวหมูสับจานละ 32 หยวน ไก่ย่างจานละ 48 หยวน ฯลฯ แต่ว่าพอได้กินอาหารไทยเท่านั้นก็รู้สึกเหมือนได้กลับบ้านแล้วละครับ เพราะลูกทัวร์ของผมไม่ค่อยถูกปากกับอาหารจีนซักเท่าไหร่ เป็นอาหารมื้อสุดท้ายบนแผ่นดินจีนที่คุ้มค่าเงินที่สุดจากที่ครอบครัวผมบอกมาเลยละครับ แม้แต่ร้านเป็ดย่างต้าตงที่มีชื่อที่สุดในปักกิ่งที่เพิ่งไปกินเมื่อคืนก่อนก็ยังสู้ไม่ได้ ผมก็ได้แต่คิดว่า อุตส่าห์พาไปกินของดีๆ กลับคิดว่าไม่อร่อยซะอย่างงั้น อย่างว่าแหละครับ ลิ้นใครลิ้นมันครับงานนี้

ข้อติอีกอย่างก็คือ บริกรพูดไทยไม่ได้ แต่โชคดีที่ผมพอพูดจีนได้ เลยสื่อสารกันพอได้ครับ

[MassBoy]

อีกมุมของสนามบินถ่ายจากร้านอาหารครับ ผมว่าผมชอบดีไซน์อาคารนี้จริงๆ อยู่ดูได้ทั้งวันก็ไม่เบื่อเลยครับ

[MassBoy]

อีกมุมหนึ่งครับ