183 replies to this topic

[Amakung]

Advertisements

สวัสดีสมาชิก HFlight ทุกท่านครับ ผม Amakung ขอรายงานตัวอีกครั้งครับ

ช่วงสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่นอีกครั้งเป็นเวลาสั้นๆ โดยคราวนี้เป็นการตามคุณพ่อไปประชุมที่โอซากา (แต่ผมไม่ได้เข้าหรอกนะครับ ) จะว่าไปผมก็เพิ่งไปโอซากามาเมื่อไม่ถึงสองปีที่แล้ว และได้ทำรีวิวไว้ด้วย (http://www.hflight.n...3-kix-bkk-in-y/) แต่ทำไงได้ล่ะครับ ปีนี้ถ้ามีโอกาสได้เที่ยวก็ต้องรีบคว้าไว้ก่อน

โปรแกรมการเดินทางครั้งนี้ออกจะเป็นแบบผสม เนื่องจากบริษัทที่พาคุณพ่อไปประชุมก็มีกำหนดการของตัวเอง โดยหลายที่ซ้ำกับที่ผมเคยไปมาแล้ว ผมจึงวางแผนเที่ยวด้วยตนเอง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นอิสระนักเนื่องจากต้องให้ลงตัวกับเวลาทานอาหารเย็นซึ่งต้องทานพร้อมกัน (เพื่อลดค่าใช้จ่าย ) คงมีแต่วันสุดท้ายเท่านั้นที่ผมสามารถวางแผนทั้งหมดได้ด้วยตนเอง เนื่องจากคนอื่นในคณะกลับหมดแล้ว และญี่ปุ่นทำให้ผมประทับใจได้อีกครั้ง เหมือนที่เคยเป็นมาตลอดเก้าครั้งที่ได้ไปเยือน

สองปีก่อนก็ญี่ปุ่น 5 วัน ปีที่แล้วก็เบลเยียม 3 วัน ปีนี้เป็นญี่ปุ่น 4 วัน ผมขอตั้งชื่อเป็น “A Quick Trip Part III” นะครับ เชิญชมรีวิวของผมได้เลยครับ


(เนื่องจากผมอยากทำรีวิวให้เสร็จก่อนเวลาว่างจะหมด ผมจะขออนุญาตไม่ทำเป็นสองภาษานะครับ ไว้ว่างๆ จะมาทำให้)

(อีกอย่าง ช่วงนี้ HF มีรีวิวญี่ปุ่นออกมาหลายฉบับ ทำกันได้แจ่มๆ ทั้งนั้น ทั้งของพี่ Travelmania และพี่ Hikouki หวังว่าทุกท่านจะรับรีวิวของผมไว้ในใจอีกอันนะครับ อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ )

[Amakung]

ช่วงค่ำวันที่ 26 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ผมจัดการแพ็คกระเป๋าให้เรียบร้อยแล้วเดินทางไปสนามบินพร้อมครอบครัว ถึงสนามบินเวลาประมาณสามทุ่มครึ่ง แอบฉุกละหุกไปหน่อยสำหรับไฟลท์โอซากาที่ออกเวลา 23.15 นะครับ แหะๆ
คราวนี้ผมไม่ได้เดินทางในชั้นไหมหลวงเหมือนครั้งที่แล้วนะครับ (ตกสวรรค์ดังแผละ) เลยมาเช็คอินที่ Row B ซึ่งตรงนี้จะมีเคาน์เตอร์ของ ROP Gold และผู้ถือพาสปอร์ตข้าราชการอยู่ นึกว่าของโกลด์จะคนน้อย ที่ไหนได้เจอแขกโหลดทีวีคนละเครื่องสองเครื่อง อีดได้เรื่อง ยังดีที่พ่อแม่ผมถือพาสปอร์ตข้าราชการจึงไม่เสียเวลามากครับ


คุณกราวน์ผู้หญิงหน้าตาเรียบเฉยจัดการเช็คกระเป๋าเข้าใต้ท้องเครื่อง น้ำหนักผ่านแน่นอน สบายๆ


ระหว่างนี้ผมก็ยืนยันที่นั่งที่ได้จองมาก่อน และถามถึงเครื่องที่ใช้บินในวันนี้ ปรากฏว่าหวยไม่พลิกครับ ออกเป็น HS-TGO 747 เก้าอี้ป้าซิ้มที่เราเรียกกันง่ายๆ ว่า 74R ผมแอบตุ้มๆ ต่อมๆ อยู่เบาๆ เพราะก่อนหน้านี้ไฟลท์ 622 เคยนำ 744 มาสลับอยู่บ้าง (และยังเคยนำ 74N มาบินด้วย แต่แค่หวังอยู่ลึกๆ)

[Amakung]

เช็คอินเสร็จก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว ไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่นละครับ เข้าไปหาอะไรกินใน lounge ดีกว่า หันกลับไปดูเหมือนคุณพนักงานที่เคาน์เตอร์จะเช็คทีวีกันไปได้พอสมควรแล้ว


แล้วก็เดินผ่านหลัง(ก้น)ยักษ์เพื่อไปจุดตรวจพาสปอร์ต


แต่ถึงจะเพิ่มจุดตรวจแล้วคนก็ยังคลั่กเหมือนเดิม ดูเหมือนทางขึ้นไปจุดตรวจชั้นบนก็ไม่เปิดด้วยครับ ไม่แน่ใจว่าให้เฉพาะ VIP หรือเปล่า

[Amakung]

เนื่องจากพ่อแม่ผมถือพาสปอร์ตข้าราชการจึงเข้าคิวพิเศษได้ เป็นคิวเดียวกับผู้โดยสารชั้นธุรกิจของสายการบินอื่น (ที่ไม่ใช่การบินไทย) รอไม่นานคุณ ตม ก็จัดการประทับตรา จากนั้นผมก็ผ่านจุดตรวจความปลอดภัย จัดการเอา MBP และไอโฟนออกจากกระเป๋า ถอดเข็มขัดวางบนถาดให้เรียบร้อย แล้วก็ผ่านจุดตรวจไปแบบสบายๆ บางคนที่ผ่านเครื่องตรวจอาวุธแล้วเครื่องร้องจะต้องถอดรองเท้าด้วย ดีนะที่ผมไม่ต้อง รองเท้าถอดยากๆ อยู่
ไม่นานก็มาถึง airside ได้เจอพญานาค เหมือนที่เคยเจอมาตลอดหกปี..



เดินไปขึ้น lounge แบบสบายๆ ไม่มีบาร์มาขวาง



เดินผ่านร้านแบรด์เนมที่ได้แต่ถ่ายรูปแล้วก็หัวเราะแหะๆ คิดว่าสักวันฉันคงจะซื้อได้

[Amakung]

แต่พอผ่านแอลกฮอล์ คุณพ่อก็ต้องหยุด แล้วก็จัดการซื้อ pure malt ไปฝากเพื่อนอีกหลายขวด แต่เราไม่ต้องถือไปตลอดทริปนะครับ สามารถฝากไว้แล้วค่อยรับตอนกลับก็ได้



ระหว่างรอคุณพ่อเลือกก็ถ่ายรูปไปพลางๆ



ถ่ายออกมาปรากฏว่าผู้ชายสองคนทางขวาของรูปทำท่าเกือบเหมือนกันเป๊ะ เห็นแล้วก็ตลกดี

[Amakung]

กว่าคุณพ่อจะซื้อเสร็จก็เหลือไม่ถึงชั่วโมงก่อนเครื่องออก ได้แต่จ้ำๆ ต่อไป



ผ่านร้านขายของไทยๆ ซื้อที่เจเจดีกว่าม้าง

[Amakung]

ศาลาไทยฝั่งตะวันออกเริ่มปรากฏให้เห็น สุวรรณภูมิช่วงดึกก็ยังคึกคัก (คนคลั่ก?) เหมือนเดิมนะครับ



พอมาถึงศาลา พ่อกับน้องก็ลงบันไดเลื่อนเพื่อไป lounge ส่วนแม่ไปแลกเงินที่เคาน์เตอร์ไทยพาณิชย์ใกล้ๆ พ่อบอกให้อยู่เป็นเพื่อนแม่ด้วย ผมก็ยอมตามโดยดุษฎี แต่ใจจริงอยากลงไปจะแย่แล้ว คิวแลกเงินก็ไม่ใช่น้อยๆ เลยครับ
เทียบกับเมื่อสองปีที่แล้วรู้สึกแถวนี้คนเยอะขึ้น อาจเป็นเพราะคราวนี้ออกเร็วขึ้นก็ได้นะครับ ไฟลท์ฟุกุโอกะออกตั้งเกือบตีหนึ่ง

[Amakung]

ในที่สุดก็มาถึง lounge ตอนสี่ทุ่มครึ่ง จะประกาศขึ้นเครื่องอยู่แล้วนะนั่น



ช่วงนี้ที่ lounge คนเยอะพอสมควรครับ เกือบทุกโต๊ะมีคนนั่งอยู่ ดีที่พ่อจัดการจองที่ไว้ให้เรียบร้อย ผมเลยวางกระเป๋าแล้วเริ่มสำรวจ lounge อย่างรวดเร็ว
กล้วยไม้ช่อเดิมก็ยังอยู่

[Amakung]

มาสำรวจของกินใน lounge กันครับ เริ่มจากเคาน์เตอร์ตรงกลาง



มีทาร์ตไข่ วุ้นเงาะรูปการบินไทย เค้ก (ซึ่งดูเหมือนพนักงานเพิ่งเอาจานไปเติม) และผลไม้
วุ้นเงาะน่ากินดี หยิบไปสักชิ้น

[Amakung]

เคาน์เตอร์ข้างๆ มีเกี๊ยวใส่ถ้วยห่อพลาสติกมาเรียบร้อยพร้อมหม้อน้ำซุปให้ตักราดและเครื่องปรุงทั้งพริกน้ำส้ม น้ำตาล ซีอิ้วและพริกป่น อย่าลืมเอาพลาสติกออกก่อนเทซุปนะครับ (ผมเกือบพลาดจนน้องเตือนว่า “เฮ้ย จะเทลงไปเลยเรอะ!!”)
น่ากินมาก ขอสักถ้วย



ใกล้ๆ กันมีปีกไก่ย่างกับข้าวสวยที่พนักงานเพิ่งเอาไปเติมมาใหม่ๆ น่ากินมากครับ ขอสักชิ้น



สองอย่างนี่ไม่มีตอนที่มา lounge นี้ครั้งที่แล้ว และไม่มีที่ lounge ใหญ่เมื่อตอนไปสิงคโปร์ด้วย ไม่รู้ว่าเสิร์ฟเป็นมื้อหรือเปล่า ตอนนั้นไปสิงคโปร์ไฟลท์เช้า

ที่มุมก็มีตู้ใส่ขนมจีบตั้งอยู่ น่ากินอีกแล้ว ขออีกชิ้น



นอกจากนี้ยังมีพาย สลัด คลับแซนด์วิชและอื่นๆ ครับ ของกินเยอะดี

[Amakung]

สำรวจเครื่องดื่มบ้าง ตรงนี้เป็นชา กาแฟ และโอวัลตินสวิส พร้อมน้ำตาลและครีมเทียมให้เรียบร้อย



มีน้ำส้มและน้ำมะเขือเทศให้กด น้ำสัปปะรดและน้ำแอปเปิ้ลอยู่ในตู้นะครับ



นอกจากนี้ยังมีเครื่องดื่มแอลกฮอล์อีกหลายชนิดตรงบาร์ แต่ผมไม่ได้ถ่ายมานะครับ มีฝรั่งไปรินเหล้าให้ตัวเองอยู่ตลอด จะถ่ายก็กะไรอยู่

[Amakung]

และที่ได้ก็มีแค่นี้ครับ ไม่อยากกินเยอะเท่าไหร่เพราะเดี๋ยวก็ไปขึ้นเครื่องแล้ว
เกี๊ยวออกจะเย็นๆ ไปนิดหน่อย แต่ปีกไก่อร่อยมากครับ คราวหลังถ้ามีโอกาสมาอีกจะขอกินเยอะกว่านี้

[Amakung]

กินเสร็จปุ๊บก็ดูเวลา 22.45 เข้าไปแล้ว จอใน lounge ก็ขึ้นว่า ‘boarding’ แล้วด้วย ผมจึงรีบไปทำธุระส่วนตัว เก็บกล้อง สะพายกระเป๋าขึ้นบ่า แล้วเดินไปยังเกทครับ
แวะดู FIDS อย่างเร็วๆ อ้าวขึ้น Final Call แล้วเหรอ ไม่รีบขนาดนั้นหรอกน่า



วันนี้แปลกกว่าที่เคยมาขึ้นเครื่องฝั่งอินเตอร์ที่สุวรรณภูมิเล็กน้อย ตรงที่วันนี้ TG622 ออกจากเกท A6 ซึ่งเป็นฝั่งดอมครับ แปลกดี ไม่เคยขึ้นเครื่องไปต่างประเทศจาก concourse A มาก่อนเลย


จากที่ได้ไปค้นเที่ยวบินของ TGO ใน Flightradar ปรากฏว่าเพิ่งบินกลับมาจากภูเก็ต TG217/218 ครับ สงสัยเธอคงขี้เกียจย้ายที่

[Amakung]

แวะดูจอ FIDS ของ concourse A คืนนี้มีสามไฟลท์ที่ออกจากที่นี่ นอกจากไฟลท์ที่ผมจะขึ้นก็มี TG658 ไปอินชอนและ TG644 ไปนาโกยา ทั้งสองเที่ยวบินใช้ 777-300 ครับ



ดูเสร็จแล้วก็เดินต่อไป เกท A6 อยู่สุดปลายตัวอาคาร เดินต่อไป...

[Amakung]

เพิ่งรู้ว่าตรงนี้ก็มี CIP lounge ของหลุยส์นะครับ แต่ท่าจะไม่มี dayroom เหมือนที่ concourse G



สักพักนึงพ่อเริ่มบ่นว่ามาขึ้นเครื่องที่ concourse นี้ต้องเดินตลอดเลยเหรอ แต่เดินไปอีกนิดก็เจอทางเลื่อนพอดีครับ



ที่อยู่ต่ำลงไปอีกชั้นก็คือ lounge ของบางกอกครับ แปลกดีที่ได้มองลงมาจากข้างบน

[Amakung]

แล้วในที่สุดก็มาถึงเกท A6 ครับ รวมเวลาเดินจาก lounge ที่ concourse C ก็ราวเจ็ดนาทีได้
การบินไทย 622 บินโดยมีการ codeshare กับ JAL เที่ยวบิน JL5032 ครับ ถ้าใครยังจำได้ สมัยก่อนการบินไทยขายตั๋วร่วมกับ JAL ในเส้นทางนี้ โดย JL ใช้รหัสเที่ยวบิน 622 เหมือนกันเลยด้วย



แล้วก็เดินลงทางลาดไป พร้อมกับความรู้สึกที่ผุดขึ้นมาว่า เอ๊ะนี่มันดอมชัดๆ

[Amakung]

ผ่านอุโมงค์สแตนเลสและกระจกเหมือนก่อนขึ้นเครื่องทุกครั้ง



ทันทีที่ก้าวถึงตัวเครื่อง คุณแอร์ที่ประตูก็กล่าวต้อนรับและขอดูบัตรขึ้นเครื่อง พอเห็นว่าผมนั่งที่ 33A จึงเสนอว่าจะเก็บของที่ชั้นใกล้ๆ โถงบันไดดีไหม ผมกล่าวขอบคุณแต่ขอเก็บของไว้ใกล้ตัวดีกว่าครับ เผื่อว่าอยากหยิบอะไรจะได้ไม่ลำบาก ยังไงก็มีแค่เป้กับกระเป๋ากล้องอยู่แล้ว อย่างน้อยก็รู้สึกดีนะครับที่คุณแอร์ดูใส่ใจ ผมถามคุณแอร์ถึงโหลดในวันนี้ คำตอบคือเต็มร้อยเปอร์เซนต์ครับ
ที่ 33B,C มีคนนั่งอยู่แล้วครับ เป็นชายญี่ปุ่นหน้าบูดที่ไม่พูดอะไรเลยทั้งไฟลท์ และผู้หญิงญี่ปุ่นอีกคนในหมวกไหมพรมและหน้ากากผ้า ดูเหมือนจะไม่ค่อยสบาย พอผมจะเข้าไปนั่ง ผู้หญิง (เรียกสั้นๆ ว่าคุณ 33C) ก็ลุกให้ แต่คุณ 33B ไม่ลุก เหมือนจะพยายามขยับขา แต่สักพักพี่แกคงนึกได้ว่าถ้าไม่ลุก กระเป๋าผมปัดหน้าแน่ (ผมก็ตัวไม่เล็กนะ) เลยยอมลุกให้ พอผมนั่งเรียบร้อยทุกคนก็กลับมานั่งที่ คุณ 33B ก็ยังหน้าบูดอยู่เหมือนเดิม...

แน่นอนว่า TGO มีจอส่วนตัวทุกที่นั่งครับ โดยชั้นประหยัดได้จอขนาด 9” และมีรีโมทอยู่ที่ armrest ดูเหมือนการบินไทยจะเปลี่ยน interface ของ IFE รุ่นเก่าให้เป็นแบบปัจจุบันด้วย แต่ก็ไม่มีเลขที่นั่งเหมือนระบบใหม่ครับ
พูดถึง legroom ก็สบายหายห่วงที่ 34 นิ้วครับ ข้อดีอีกอย่างของแถว A คือตรงนี้ไม่มี IFE box ให้เกะกะ เหยียดขาสบายสิทีนี้



รายละเอียดเที่ยวบินในวันนี้ครับ
Flight - TG 622
Date - 26 February 2013

Origin - Suvarnabhumi International Airport (BKK/VTBS)
Destination - Kansai International Airport (KIX/RJBB)
Distance - 4161 km

Departure time (actual) - 23.15 (23.26)
Arrival time (actual) - 06.25 (06.22)
Flight duration - 4.56

Aircraft - HS-TGO “บวรรังษี” // Thai Airways International Boeing 747-4D7
Seat - 33A
Departure gate - A6
Cruising altitude - 38000 ft

ภาพของคุณบวรรังษีที่ผมถ่ายได้เมื่อปลายปีที่แล้วครับ


HS-TGO “บวรรังษี” -- Thai Airways International // Boeing 747-4D7
First flight -- 07.10.1993

อันที่จริงผมเคยบินกับคุณบวรรังษีเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นยังใช้ที่นั่งรุ่นเก่า และยังเพนท์ลายเรือพระที่นั่งสุพรรณหงษ์ครับ

[Amakung]

ปรับเป็น nose gear camera ก็เห็น...เอ่อ...รั้ว...



แอบส่องเข้าไปยังเคบินชั้นไหมหลวง ไม่ผิดหวังที่เลือก 33A ครับ อยู่หน้าดี



มองไปข้างนอกเห็น 777-300 กำลังออกเดินทางไปอินชอน TG658 ครับ


HS-TKC “ขวัญเมือง” // Thai Airways International Boeing 777-3D7
First flight -- 03.10.1999

[Amakung]

เวลาออกเดิม 23.15 ผ่านไปอย่างเงียบๆ งวงที่เทียบประตู 2L ถอยไปแล้วแต่ของ 1L ยังไม่ถอย ไม่รู้ว่ารอผู้โดยสารที่เหลืออยู่หรือเปล่า จากนั้นไม่นานก็มีเสียงจากห้องนักบินดังขึ้น เป็นเสียงของกัปตันครับ
กัปตันศุภกรได้กล่าวต้อนรับผู้โดยสาร ประกาศว่าเวลาบินคืนนี้อยู่ที่ 4 ชั่วโมง 35 นาทีและคาดว่าจะถึงที่คังไซเวลา 6 นาฬิกา 5 นาที กัปตันอธิบายต่อว่าสภาพอากาศระหว่างเส้นทางคืนนี้ค่อนข้างดี แต่อาจมีกระแสลมแปรปรวนได้เป็นระยะ ดังนั้นเพื่อคววามปลอดภัยขอให้ผู้โดยสารคาดเข็มขัดตลอดเวลาที่นั่งที่ สภาพอากาศที่คัวไซขณะนี้มีฝนตก อุณหภูมิผิวพื้น 4 องศาเซลเซียส (หนาวใช่ย่อย) และถ้าผู้โดยสารสนใจดูเส้นทางบินก็สามารถดูได้จากจอส่วนตัวของท่านครับ

เวลา 23.26 เครื่องเริ่มถอยและวิดีโอสาธิตความปลอดภัยก็ปรากฏขึ้น เปลี่ยนเป็นตัวใหม่แล้วครับ แบบที่มีบอลสีชมพูหน้าตาแปลกๆ ลอยไปมา


(ถ่ายออกมาได้ตอนคุณแอร์กำลังอ้าปาก สวยมั่กมาก)

เวลา 23.30 หลังวิดีโอสาธิตความปลอดภัยสิ้นสุด คุณหัวหน้าพนักงานต้อนรับก็กล่าวแนะนำตัวเองและ inflight manager แนะนำคร่าวๆ ว่าคืนนี้จะเสิร์ฟอาหารว่างก่อน ตามด้วยอาหารเช้าสองชั่วโมงก่อนเครื่องลง ก่อนอวยพรให้ทุกท่านเดินทางปลอดภัย จากนั้นก็ตามด้วยประกาศเป็นภาษาอังกฤษ แล้วก็ภาษาญี่ปุ่นจากลูกเรือชาวญี่ปุ่นบนเครื่องครับ

ระหว่างนั้นเครื่องก็แท็กซี่ไปหัวรันเวย์ 19L

[Amakung]

เวลา 23.37 เครื่องยนต์ GE CF6-80 ทั้งสี่ก็เริ่มทำงานอย่างเต็มกำลัง พาคุณบวรรังษีพร้อมผู้โดยสาร 375 คนขึ้นสู่ท้องฟ้าที่สว่างด้วยแสงจันทร์แรม 1 ค่ำเหนือสมุทรปราการ

และค่อยๆ ไต่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่เร็วไม่ช้า ถึงผู้โดยสารจะเต็มลำแต่ก็บินแค่ไม่ถึง 5 ชั่วโมงเครื่องจึงไม่หนักมากครับ



แล้วเครื่องก็ตีวงเลี้ยวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เห็นแสงไฟจากถนนเบื้องล่างเคลื่อนผ่านไป



แล้วก็ผ่านพ้นเขตเมือง แสงไฟข้างล่างก็ค่อยๆ จางลง