199 replies to this topic

[Amakung]

Advertisements

ส่องไปที่นั่งข้างๆ ตรงนั้นคือที่นั่ง 11D,G แถวหน้าสุดของชั้นไหมหลวงบน A380 และน่าจะเป็นบริเวณแขวนเปลเด็กด้วยครับ
Here are 11D,G seats, the frontmost seats of Royal Silk Class on the A380, and also a bassinet position.



พอมาถึงตอนนี้คุณพนักงานต้อนรับส่วนใหญ่ก็ยังคงเก็บถาดอาหารกันอยู่ คงจะไม่มีเวลามารีเซ็ตจอให้ผมแล้ว เลยย้ายไปเล่นจอที่ 11D แทน เหลืออีกไม่ไกลก็ถึงกรุงเทพแล้ว
ที่นั่งชั้นไหมหลวงรุ่นนี้ติดตั้งจอส่วนตัวแบบสัมผัสขนาด 15.4 นิ้ว ระบบสัมผัสใช้งานได้ดีทีเดียวครับ พอเปิดดูก็เจอว่ามีทั้งภาพยนตร์ ซีรี่ส์ เพลง เกม เกร็ดความรู้เยอะแยะเต็มไปหมด ผมว่าบินไกลแค่ไหนก็ไม่เบื่อครับ
I moved across the aisle to 11D to see what the new IFE has to offer. After 5 minutes, I realized that there were so much content loaded into the system, including what is like a hundred movies, another hundred TV series, hundreds of music tracks, tens of games and various informative stuff. This certainly can keeps most passengers entertained throughout the flight.

[Amakung]

มาดูห้องน้ำสำหรับผู้โดยสารชั้นไหมหลวงกันครับ
Paid a quick visit to the toilet for Royal Silk Class passengers.



ห้องน้ำตกแต่งด้วยสีขาว ครีม และลายไม้ รวมถึงพื้นก็ปูลายไม้ด้วยเช่นกัน ถึงจะไม่ใหญ่มากเท่าของชั้นหนึ่งแต่ก็ดีที่สุดเท่าที่การบินไทยเคยมีแล้วครับ
ก็อกน้ำเซนเซอร์และที่กดสบู่ และตรงผนังก็มีครีมและ Eau de Toilette แขวนไว้ ผมลืมถ่ายมาและก็ลืมไปแล้วครับว่าเป็นยี่ห้ออะไร แต่เหมือนจะไม่ใช่ Aigner (หรือเปล่านะ??)
The toilet was decorated by a mix of white, cream, and wood colors. Maybe not as large as First’s but still better than anything ever installed on TG aircraft.
Infrared sensor faucet and soap distributor. Bottles of hand cream and Eau de Toilette were hung on the wall. I cannot exactly remember which brand it was, but I think it was not Aigner.



และเวลากดส้วมก็จะมีไฟวงสีฟ้าติดขึ้นมาด้วย
The ring of blue light shines when the flush button is pressed.

[Amakung]

เหลือเวลาอีกไม่มาก ลงไปสำรวจชั้นล่างดีกว่าครับ
บรรยากาศบริเวณรวมของผู้โดยสารชั้นหนึ่งแบบมืดๆ
There was not much time left. Let’s go downstairs to see what the majority of economy class cabin looks like.
The First Class common area, in dimmed light.



เคบินชั้นประหยัดส่วนหน้าสุด ตรงนี้ประกอบด้วยแถว 31 - 40 ที่นั่งจัดเรียงแบบ 3-4-3 (ABC-DEFG-HJK) กว้าง 18 นิ้ว ระยะห่างระหว่างแถวโดยทั่วไป 32 นิ้ว สังเกตว่าข้างล่างจะใช้ที่เก็บของเหนือศีรษะตรงกลางเป็นแบบฝาปิดเหมือนเครื่องแอร์บัสทั่วไป
The front economy class cabin. Row 31 - 40 seats were installed here in a 3-4-3 (ABC-DEFG-HJK) pattern. Each seat is 18 inches wide, with an average seat pitch of 32 inches.

[Amakung]

ตอนแรกผมอยากเดินต่อไปถึงข้างหลังแต่ทำไม่ได้เพราะรถเข็นขวางทาง ผมจึงเดินไปข้างบนก่อนครับ
I wanted to walk all the way through the lower deck, but it was impossible since the FAs were still collecting trays from passengers. So I walked upstairs again.

โถงบันไดตัวหน้าสุดหรูหราอลังการของ A380
The extravagant front staircase.



Galley ระหว่างประตู U1L และ U1R มีไฟ LED สีม่วงอ่อนตรงนี้ด้วย
The galley between U1L and U1R doors, with some nice purple-white LED decorating lights.



อุปกรณ์ต่างๆ บริเวณครัว
The galley equipments.

[Amakung]

ที่นั่ง 11D และ 12A จากมุมนี้น่าจะเห็นได้ชัดว่าที่ที่ผมนั่งอยู่ติดผนังด้านหน้าพอดี และไม่ติดทางเดินด้วย เป็นส่วนตัวดีครับ
11D and 12A seats. As I said, my seat was right behind the bulkhead and somewhat separated from the aisle, enhancing the sense of privacy.



เดินไปที่เคบิน EY ชั้นบนอีกครั้ง ตรงนี้ประกอบด้วยที่นั่งแถว 75 - 83 จัดแบบ 2-4-2 (AB-DEFG-JK) โดยมีที่นั่งที่เป็น exit row ได้แก่ 79D,E,F,G และ 80A,B,J,K ข้อดีที่เห็นได้ชัดของชั้นบนคือที่นั่งจัดแบบเป็นคู่ มีช่องเก็บของข้างตัวสำหรับคนที่นั่งริมหน้าต่าง และระยะห่างระหว่างแถวยังมากกว่าเล็กน้อยด้วยครับ
Here I was in the upper deck economy cabin again. Row 75 - 83 seats were installed here, allocated in a 2-4-2 (AB-DEFG-JK) configuration. Exit row seats are 79D,E,F,G and 80A,B,J,K. The major pros of these upper deck seats including personal storage bins for passengers sitting next to the window, better aisle access and slightly better seat pitch.

[Amakung]

ลงมาข้างล่างก็จะเจอเคบินชั้นประหยัดส่วนหลัง แถวที่ 66 - 73 ดูเหมือนตรงนี้ก็เต็มทุกที่นั่งเหมือนกันครับ
The rearmost lower deck economy class cabin. Row 66 to 73 seats are located here.
Looked like all seats were occupied.



ผมก็เพิ่งรู้โครงสร้างที่เห็นยื่นๆ ออกมาจากแผงเหนือศีรษะตรงแถว 70 นั่นคืออุปกรณ์สำหรับทางออกฉุกเฉินของชั้นบนครับ
I just knew that the curved structure above 70K is actually part of the upper deck emergency slide system. Kudos to Marcel for pointing that out.

[Amakung]

ขณะนั้นเครื่องกำลังค่อยๆ ลดระดับลงเหนือบริเวณจังหวัดชลบุรีแล้วครับ ระหว่างนี้ก็มีตกหลุมอากาศเป็นระยะจนผมรู้สึกว่าเดินได้ไม่มั่นคงอีก ผมจึงรีบเดินกลับไปที่นั่งของตัวเอง ยังไงตอนนี้เครื่องก็ใกล้ลงแล้วครับ
ผ่านตรงห้องน้ำด้านหลังสุด ตรงข้างๆ มีปุ่มอะไรสักอย่าง ไม่แน่ใจว่าเป็นลิฟท์ขนของไปชั้นบนหรือเปล่านะครับ
The superjumbo was now slowly descending over Chon Buri province, when some moderate turbulences started to kick in. I really felt unstable so I walked back to my seat. The plane was about to land anyway.
The rearmost toilet on this aircraft.



บันไดขึ้นไปชั้นบน ตรงนี้ก็ปูด้วยปาร์เก้ลายไม้เช่นกัน
The rear staircase, covered in laminate flooring.



และยังตกแต่งด้วยไฟ LED สีส้มและขาว สวยไปอีกแบบ
With orange and white LEDs. What a unique feature.



สังเกตว่าการบินไทยก็มีเชือกไว้กั้นก่อนถึงชั้นบนเช่นกันครับ แต่คงรอจนบินไปแฟรงก์เฟิร์ตก่อนละมั้งถึงจะได้ใช้จริง
Note that TG also has a rope barrier for preventing passengers from roaming up and down the cabin. I think it may be left unused until the A380 flies to Frankfurt in mid-December!

[Amakung]

ระหว่างที่กำลังเดินผมก็รู้สึกปวดจุกท้องแถวลิ้นปี่ขึ้นมาทันที แรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาในวันนี้ พอนั่งลงกับที่ก็ยิ่งปวดมากขึ้นจนรู้สึกว่าไม่ไหวจึงเดินไปหาคุณ inflight manager ว่าพอจะมียาอะไรที่อาจจะช่วยได้บ้าง คุณสจ๊วตท่านนั้นก็ค้นหาในลิ้นชักสักพักก็บอกว่าไม่มี แต่จะลองไปหาดูจาก economy ให้ ผมจึงกลับไปนั่งที่ นั่งทนปวดอยู่พักหนึ่ง และคุณสจ๊วตก็กลับมาพร้อมยาลดการบีบตัวของลำไส้ (Buscopan / hyoscine) ถ่านกัมมันต์และน้ำอีกแก้ว ก่อนที่จะเริ่มแนะนำว่าจะใช้ตัวไหน ผมจึงตัดบท (เพราะตอนนั้นปวดมาก แต่ทำอย่างสุภาพนะครับ) บอกว่าไม่เป็นไรครับ เรียนแพทย์อยู่ พอจะรู้เรื่องยาพวกนี้อยู่บ้าง ขอตัวแรกละกันครับ
(ถ่านกัมมันต์ช่วยดูดพิษจริง แต่ที่พิสูจน์แล้วว่าเป็นประโยชน์แน่นอนคือจากการกลืนสารพิษ ไม่ใช่สารที่แบคทีเรียสร้างขึ้นครับ)
While I was walking back to my seat, the stomachache (epigastric pain, to be specific) worsened. It was so bad that I asked the inflight manager (who was working close to my seat) if he had any useful medications. He said he did not, but he would go downstairs to search for them. I returned to my seat, tried to tolerate the pain, then around five minutes later he came back with an antispasmodic and a capsule of activated carbon. He was about to suggest the effect of these drugs but I interrupted (politely, of course), saying that I’m quite accustomed to these medicines from the lessons in my med school. Only the antispasmodic would do today.
Side note : Activated carbon is approved by FDA for use in poisoned patients only. It is not so effective against bacterial toxins.

คุณสจ๊วตประกาศขึ้นว่าจะหรี่ไฟในห้องโดยสาร จากนั้นไฟก็ค่อยๆ หรี่ลงจนข้างในเกือบมืดสนิท มองออกไปข้างนอกก็เห็นว่าบินกลับเข้ามาเหนือแผ่นดินแล้วครับ บินต่ำแบบนี้แสดงว่าเราลงที่รันเวย์ 01 ด้านใดด้านหนึ่งแน่นอน
A male FA announced that the cabin lights would be dimmed. Then the lights smoothly dimmed until the cabin was covered in darkness.
Gliding low over Samut Prakarn. Seemed like the plane was designated to land on either 01L or 01R, the opposite direction to the outbound flight.



ซูมดูที่เครื่องยนต์หมายเลข 1 คงยังไม่เหนื่อยสินะ
A closer look to Engine #1.



ขนาดตอนเร่งเครื่องสุดก็ยังเงียบ ตอนเครื่องเดินรอบเบาแบบนี้ก็เงียบไปใหญ่ครับ สุดยอดจริงๆ
The engine noise was significantly low, even lower than during takeoff. What a marvelous flying machine.

[Amakung]

เครื่องลดระดับลงเรื่อยๆ เริ่มเห็นถนนกิ่งแก้ววิ่งขนานอยู่ไม่ไกลนัก นั่นหมายความว่าเราจะลงที่รันเวย์ 01L ครับ ไม่นานหลังจากที่ผมถ่ายรูปเครื่องยนต์นักบินก็ปิดไฟทำให้เห็นแต่เงาเครื่องยนต์มืดๆ ดำๆ
King Kaeo Road came into view, appeared to be not too far away. That means Si Rattana will touch down on 01L soon.

http://www.youtube.com/watch?v=jgl7jXrR8Rs&feature=share&list=UUCUSEYIYV31m7usKzFqVxWQ

และคุณศรีรัตนะก็แตะพื้นรันเวย์อย่างนุ่มนวลเมื่อเวลา 23.17 อันที่จริงการลงจอดนั้นนุ่มมากจนเรียกว่าแทบจะไม่รู้สึกกันเลยครับ (ทึ่งกับเจ้าปลาวาฬนี่อีกรอบ) แทบไม่น่าเชื่อว่าประสบการณ์ที่เหมือนฝันของผมจะจบลงเพียงเท่านี้ ไม่อยากตื่นมาพบกับความจริงเลย
Si Rattana touched down at 23.17 local time. The landing was exceptionally smooth. I mean, I almost did not felt it at all (here I was astonished by this big bird again). My once-in-a-lifetime journey finally came to its conclusion. It really felt like a dream, a dream I wished I could just keep dreaming.

[Amakung]

ทันทีที่เครื่องเลี้ยวออกจากรันเวย์ก็มีฝ้าเกาะที่หน้าต่างเยอะมากจนถ่ายรูปอะไรไม่ได้อีก แต่ยังพอมมองออกว่าว่าเครื่องกำลังเลี้ยวเข้าใกล้ concourse F วันนี้เครื่องมาจอดที่เกท E4 ซึ่งเป็นอีกเกทที่รองรับ A380 ได้ แต่นี่เป็นเกทประจำของ EK สงสัยจะจอดได่้ไม่นานแล้วละครับ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็มาแล้ว
The window was later covered by thick mist right after landing. It was thick enough to prevent any further photo opportunities, but I could still see that the plane was taxiing close to Concourse F. Gate E4 was chosen tonight.
But hmmm...E4 is mostly used by Emirates, which would arrive within an hour. Seems like Si Rattana could not spend much time here.

ลองเอานิตยสารสวัสดีมาอ่านก็ต้องสะดุดตากับบทความนี้ เค้าได้รวมรวมขั้นตอนประกอบคุณศรีรัตนะ นับตั้งแต่ยังเป็นชิ้นส่วนที่ถูกขนส่งผ่านที่ต่างๆ ในยุโรปจนถึงวันที่เครื่องบินเสร็จสมบูรณ์ น่าสนใจดีครับ
I grabbed the October issue of Sawasdee magazine and found this. This article compiles the entire construction process of this amazing aircraft, right from when it was separate parts traveling around Europe, to when it became ‘Si Rattana’ as we see today. Quite an interesting read.



คว้าเอารีโมทออกมาดู วันนี้ยังแทบไม่ได้เล่นเพราะค้าง จอยังขึ้นเป็น PA in Progress อยู่เลยครับ
The remote control. I did not really enjoyed the IFE as much as I had wished. Even the LCD screen was stubbornly stuck, still displaying ‘PA in Progress’!



ด้านหลังก็เป็นคีย์บอร์ด QWERTY และปุ่มต่างๆ สำหรับเล่นเกม
QWERTY keypad and game controller is on this side.

[Amakung]

พอผู้โดยสารคนอื่นลงหมดผมก็รีบถ่ายรูปเก็บไว้เป็นความทรงจำอีกครั้งอย่างรวดเร็ว คุณแอร์ที่เสิร์ฟแถวผมกำลังเช็คความเรียบร้อยอย่างเร่งรีบ และบอกผมว่าให้ถ่ายเร็วๆ นิดนึงนะคะ
เคบินชั้นไหมหลวงมี 60 ที่นั่ง แบ่งเป็นสองส่วน คั่นด้วยประตูทางออกฉุกเฉินระหว่างแถว 24 และ 25 จัดเรียงแบบสับหว่างทำให้มีที่นั่งแบบ A/ - /EF/ - /K หรือ /B - D//G - J/ ใครนั่ง A,K ก็จะติดหน้าต่าง E,F เป็นคู่ตรงกลาง นอกนั้นติดทางเดินครับ
I hurriedly turned back to take some photos after most passengers disembarked while the female FA who served my row was (hurriedly, too) inspecting the cabin. She reminded me that there would not be much time left.
The Royal Silk Class cabin has 60 seats, separated into two parts by the emergency exits between row 24 and 25. The seats are arranged in staggered fashion, resulting in some rows having A/ - /EF/ - /K and the other have /B - D//G - J/ seats. A and K seats are right next to the window while E and F are middle pair seats.



บรรยากาศจากด้านหลัง เสียดายจังที่ไม่ได้ดูกล้องแพนหางอันเลื่องชื่อ
Forward view from 24E. Pity that I did not have a chance to see the famous tail camera view.

[Amakung]

เดินผ่านชั้นหนึ่งอีกครั้ง ที่จริงประตูชั้นบนก็เปิดแต่ขอเดินไปข้างล่างดีกว่าครับ
One last walk through the first class cabin.



ชั้นหนึ่งมี 12 ที่นั่ง ประกอบด้วยที่นั่ง 1,2,3 A,E,F,K ครับ
12 First Class seats.



และชั้นประหยัด 435 ที่นั่งอยู่ข้างล่าง 377 และข้างบน 58 ที่นั่ง
พร้อมน้องหนูผมบลอนด์ที่ไม่ยอมลงจากเครื่อง
435 economy class seats. 377 of them are located at the main deck and the other 58 in the upper deck.
While a blond girl obstinately refusing the get off the plane

[Amakung]

ทันใดนั้นก็มีเสียงประกาศตามสายว่า “ยังมีผู้โดยสารอยู่บนเครื่องนะคะ” ผมสะดุ้ง สงสัยได้เวลาจริงๆ แล้ว ผมจึงกล่าวลาคุณแอร์ก่อนเดินลงจากเครื่องไป
A woman voice came through the speakers, saying ‘there are still passengers onboard!’.
Maybe it is about time to leave. I bid a farewell to the FAs before stepping off the plane.

สุวรรณภูมิก็ยังคนแน่นเหมือนเดิม เห็นแล้วนึกถึง T3 จัง
Suvarnabhumi was bustling as usual. The peaceful T3 quickly ran through my mind...



อ้่าวเพิ่งเห็นว่าเค้าเปลี่ยนบอร์ดแสดงเที่ยวบินด้วย
Just saw that the arrival information displays were replaced by digital ones.



จากนั้นผมก็เดินไปที่ศูนย์แจ้งของหายของการบินไทยที่อยู่สุดปลายอีกด้านของบริเวณรับกระเป๋า เดินไกลมากครับ ขาแทบจะเป็นตะคริวอยู่แล้วเพราะเดินๆ ยืนๆ มาทั้งวัน
I walked to TG lost&found center, located at the opposite side of the baggage carrousel area. I was really, really, tired at that point.

[Amakung]

พอเสร็จขั้นตอนทุกอย่างก็เดินออกมาข้างนอก ไม่ใช่ว่าสุวรณภูมิไม่สวยนะครับ (ถึงอาจจะทื่อๆ ไปนิด) แต่เมื่อไหร่ที่นี่จะเงียบสงบได้เหมือนชางงีสักทีนะ...
Walked to the public arrival area. It is not like Suvarnabhumi is unpleasant (okay, a bit dull maybe). But when will Suvarnabhumi achieve the peacefulness Changi currently enjoys...



เดินข้ามมาที่ลานจอดรถ
Then across to the parking lot.



จากนั้นผมก็จ่ายค่าจอด 250 บาทก่อนขับรถกลับบ้านแบบง่วงๆ พอถึงบ้านปุ๊บก็อาบน้ำ แปรงฟันและเข้านอนทันที เหนื่อยไม่ไหวแล้วครับวันนี้ พรุ่งนี้ยังต้องไปอยู่เวรเช้าด้วย
I paid the 250 baht parking fee and drive home. Once arrived, I took a shower, brushed my teeth then went straight to bed. I was so exhausted beyond imagination, and I have a shift at 8 AM next morning!

[CM_Guy]

ขอบคุณมากครับ

รีวิวได้ละเอียด ข้อมูลแน่น และได้ความรู้มากเลยครับ

อยากหาโอกาสนั่ง 380 ของการบินไทยบ้างครับ

ป.ล. ขอชมภาษาอังกฤษด้วยครับ ภาษาดีมากๆครับ ศัพย์กับรูปประโยคที่ใช้ดูสวย ดู educated ดีครับ

[PrinceAirbus]

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ สุดยอดจริง ๆ เลย

[jagkrasrisakul]

รีวิวสุดยอดมากกก ครับ ข้อมูล รายละเอียดมากมายคับจอจริงๆ

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

[MuteSwan]

อย่างนี้เขาเรียกว่า ยิงเป้านัดเดียวได้นกสองตัว หรือมากกว่าสองตัวดี ^^

คือได้ชมทั้งรีวิว ซึ่งทั้ง BKK-SIN, SIN-BKK เจ๋งแบบกินกันไม่ลงเลยครับ เยี่ยมมาก เนื้อหาครบ ภาพสวย

แถมได้ความรู้ว่าที่สิงคโปร์ มีไรน่าเที่ยวกว่าที่คิด มีจุดชมเครื่องบินที่สวยงามชัดเจน

แถมได้เกร็ดความรู้อีกเพียบเช่น KLM ประวัติ Boeing 777

แุถมภาษาอังกฤษเจ๋งมากครับ !

ได้รู้ประวัติความเป็นมา ความรู้ใหม่ๆเพียบเลย

แถมรีวิวไม่มีจุดไหนขาดตกบกพร่องเลยครับ Good job ! ขอบคุณสำหรับรีวิวนี้ครับ ชอบมากเลยจากใจเลยจริงๆ

[sasukeooo]

ขอบคุณสำหรับรีวิว นะครับ

[Amakung]

บทสรุป
Epilogue

หลังจากที่อ่านรีวิวมาถึงตรงนี้ หวังว่าทุกท่านจะยังไม่เหนื่อยเกินไปนะครับ

การบริการ ผมคิดว่าแอร์และสจ๊วตส่วนใหญ่ก็ทำหน้าที่ได้ดี การบริการทั้งหมดดูค่อนข้างรีบเร่ง และอาจขาดความนุ่มนวลและรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ไปบ้าง แต่ยอมรับว่าผมคงตัดสินเรื่องความเป็นมิตรหรือ nature ของพนักงานตรงนี้ไม่ได้เพราะมีงานที่ต้องทำตลอดตั้งแต่ขึ้นยันลง แถมที่นั่งยังเต็มทั้งไปและกลับ ขอแค่ให้เก็บสีหน้านิดนึงนะครับ ผมเห็นแล้วบางทีก็เครียดไปด้วย และต้องขอชมคุณแอร์ขาไปและคุณ inflight manager ขากลับเป็นพิเศษด้วยครับ

อาหาร ผมคิดว่าอาหารบนทั้งสองเที่ยวถือว่าอร่อยเลยล่ะครับ โดยเฉพาะอาหารไทยที่เสิร์ฟนั้นอร่อยมากๆ ทั้งกุ้งและปลากะพง มาเสียตรงที่วุ้นอาหารทะเลซึ่งผมว่าไม่ค่อยอร่อยและขนมฟักทองซึ่งแค่พอทานได้เท่านั้น ส่วนปริมาณนั้นเยอะหายห่วงครับ อิ่มแน่นอน

สนามบินชางงี ผมได้ยินมานานแล้วว่าสนามบินนี้มีอะไรมากกว่าที่คิด พอได้มาลองด้วยตัวเองถึงกับอึ้งไปเลย เค้าใส่รายละเอียดและใส่ใจกับการออกแบบมากจริงๆ ตั้งแต่ที่เดินเข้ามาเจอ Kinetic Rain ก็ทึ่งแล้ว พอเดินเข้าไปข้างในก็ยิ่งทึ่งเข้าไปใหญ่ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสนามบินแห่งนี้ถึงได้รับโหวตเป็นสนามบินที่ดีที่สุดในโลกอยู่บ่อยครั้ง มีที่นั่งให้ผู้โดยสารเยอะมาก มีมุมเงียบๆ ให้ได้นั่งพักผ่อนอยู่หลายจุดทั่วสนามบิน มีอินเตอร์เน็ตฟรี มีรถไฟรับส่งผู้โดยสารไปยังจุดต่างๆ (ขนาดปลาย T3 ก็ยังมีรถไฟไปถึง) มีบ่อปลาคาร์พให้ผู้โดยสารได้พัก ส่วนสวนผีเสื้อนั้นจะว่าเป็นการโชว์ออฟก็ได้ (เพราะไม่เห็นจะมีผีเสื้อเลย) แต่ผมว่าแค่มีไอเดียเติมสิ่งต่างๆ เหล่านี้ลงไปในสถานที่ที่เรียกว่าสนามบิน แค่นี้ก็คือว่าสุดยอดแล้วครับ

เปรียบเทียบ Royal Silk Lounge ที่สุวรรณภูมิและ SilverKris Lounge ที่ชางงี
ประการแรก ต้องบอกว่าอาจจะเทียบไม่ได้ทั้งหมด เนื่องจาก SilverKris Lounge รับเฉพาะผู้โดยสารพรีเมี่ยมเท่านั้นในขณะที่ Royal Silk Lounge รับหมด

• อาหาร SilverKris มีเยอะกว่าชัดเจน เพราะเล่นจัดเป็นอาหารร้อนเหมือนบุฟเฟ่ต์กันเลย ส่วนของการบินไทยจะเน้นไปทางของว่างมากกว่า รวมถึงตัวเลือกเครื่องดื่มก็มากกว่าชัดเจน
• ห้องน้ำ ถือว่าใกล้เคียงกันครับ TG ออกแบบให้เป็นคล้ายๆ ห้องน้ำที่โรงแรม แต่ของ SQ ออกแบบเป็นคล้ายๆ คลับเฮาส์ของสนามกอล์ฟ คือมีห้องอาบน้ำและห้องส้วมเรียงเป็นแถวๆ และไม่มีพนักงานคอยจัดการ ความสะอาดและความเป็นระเบียบกินกันไม่ลงครับ
• บรรยากาศ อันนี้เป็นจุดที่ผมคิดว่าการบินไทยยังทำได้ดีกว่าครับ ผมคิดว่า SilverKris มีบรรยากาศค่อนข้างหนักเกินไป ด้วยการตกแต่งด้วยสีเข้มและที่สำคัญคือไม่เห็นโลกภายนอกเลย ในขณะที่ของการบินไทยยังมองเห็นได้อยู่ (แม้วิวจะไม่สวย) และใช้สีได้สดใสกว่าครับ
• พนักงาน ผมคิดว่าของการบินไทยมีพนักงานเยอะกว่าชัดเจน อีกอย่างหนึ่งคือพนักงานที่ SilverKris ค่อนข้างจะซีเรียสเรื่องความเป็นส่วนตัวมาก ขนาดผมบอกแล้วว่าจะไม่ถ่ายให้ติดหน้าใครทั้งนั้นก็ยังไม่ยอม เข้าใจเหตุผลเขานะครับ (เพราะคงไม่อยากโดนผู้โดยสารคนสำคัญด่าทีหลัง) แต่ที่ผ่านมาผมยังไม่เคยโดนห้ามไม่ให้ถ่ายอย่างจริงจังเลย ทั้งที่สุวรรณภูมิ นาริตะ คันไซ อิสตันบูล ซูริก มิวนิก ฮ่องกงหรือโฮโนลูลู อันนี้เป็นจุดหนึ่งที่ Royal Silk Lounge ยังเหนือกว่าเล็กน้อยครับ

I hope you are not too exhausted after reading all the things I experienced.

Service I think most flight attendants did their jobs well. I felt the service was rather rushed and lacked some details and delicateness. However, it is hard to judge the general friendliness or hospitality of the crew on these full flights since they have so many works to be done. I wished the crew could contain their facial expression a bit more. Also I want to particularly compliment the Royal Silk crew on the outbound flight and the inflight manager on the return flight. They made me very impressed.

Food and Beverages I think main dishes on both flights are definitely the strong points. They tasted very good and essentially Thai. The downside maybe the frozen seafood aspic and a pumpkin delight which tasted just average.

Changi Airport I have already heard for a long time ago that this airport is not just an airport. It proved right and I was astonished. The architect did put much effort into designing this airport to be more than just a place we get on and off the plane. From the Kinetic Rain, the plentiful seatings, the relaxing corners, the Koi Pond , the free internet and the convenient access to every part of the airport. You could say that the Butterfly Garden is rather a ‘show-off’ since most of the butterflies were not visible, but I think just having ideas to put this kind of attraction inside an airport is already marvelous enough.

The comparison between Royal Silk Lounge at Suvarnabhumi and SilverKris Lounge at Changi
These two are both the flagship lounges. However, it might not be directly comparable since SQ’s SilverKris is limited to premium passengers, while TG’s Royal Silk Lounge also accepts Gold Card members.

• Food offerings SilverKris Lounge has an edge in this aspect. It offers a wide range of hot food and beverages, even alcoholic ones are quite ubiquitous. While TG’s Royal Silk emphasizes mostly on the snacks and bite-sized foods.
• Restrooms Both lounges are quite on par, although principally different. TG designed to mimic a hotel or a spa bathroom, while SQ designed the restrooms to be like a clubhouse of some prestigious golf course or sports club.
• Atmosphere TG’s Royal Silk definitely has an edge. I think by using the dark upholsteries and ceiling, the SilverKris Lounge might looks understated, but also a bit depressing. Also it lacks outside view.
• Staff I think SQ lounge staff are very serious about the privacy of their guests, to the extent that they are becoming inflexible. Yes, I did concern about the privacy of fellow passengers and understand why photography is not allowed. But I have never been told directly about this before, even at the lounges at Suvarnabhumi, Narita, Hong Kong, Kansai, Istanbul, Zurich, Munich or Honolulu where I experienced.